andy dufresne

λιτό και τεμπέλικο ιστολόγιο ασήμαντων πραγμάτων

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2006

Η κατάνυξη του Χριστουγεννιάτικου χοιρινού

Τηγανητό χοιρινό στις 10.00 το πρωί των Χριστουγέννων!

Με κόκκινο κρασί και μια τηγανιά ψιλοκομμένες πατάτες.
Με καλεσμένους τους τρεις θείους και τον καλύτερο οικογενειακό φίλο.


Παράξενο έθιμο που ποτέ δεν κατάλαβα από που κρατάει.
Ο πατέρας μου λέει ότι
όσο φτωχός και να ’ταν ο πατέρας του,
κάθε Χριστούγεννα κατάφερνε να βρει το χοιρινό για να τηρήσει το έθιμο.

Δεν ξέρω όμως αν ο παππούς το ’βγαλε απ’ το μυαλό του
ή πήρε τη σκυτάλη από αλλού.

Σε εποχές που το κρέας το βλέπανε Πάσχα και Χριστούγεννα,
το καταλαβαίνω το χοιρινό βουτηγμένο στο λάδι.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί το πρωί;


Παραδόξως, αυτό το «βάρβαρο» έθιμο
είναι η μυρωδιά των παιδικών μου Χριστουγέννων.

Τίποτ’ άλλο δεν θυμάμαι.
Ή μάλλον
τίποτ’ άλλο απ’ όσα θυμάμαι,
δεν ακούγεται πια σα γλυκό παραμύθι.

Ο Αι Βασίλης, τα δώρα, η οικογενειακή γιορτή
κατεδαφίστηκαν εν μία νυκτί από την εφηβική επανάσταση.

Αυτό το έθιμο όμως κατέχει περίοπτη θέση
στο νοσταλγικό διαμέρισμα της μνήμης μου.

Μέσα στα χρόνια κατάλαβα και το γιατί.

Ήταν επαναστατική πράξη το χοιρινό το πρωί!

Και η σημαντική ανατροπή δεν ήταν,
όπως θα περίμενε κανείς, η γαστρονομική -
αυτή ήταν μάλλον το... τίμημα.

Η ανατροπή ήταν κοινωνική,
ανατροπή του πρέπει και του καθωσπρέπει,
ανατροπή της λογικής και της συνήθειας.

Τα παιδικά μου Χριστούγεννα ήταν


η μέρα κατά την οποία ο πατέρας μου και άλλοι άνθρωποι
που εκείνη την ώρα θα έπρεπε να είναι στις δουλειές τους,
αγχωμένοι και βουτηγμένοι στα προβλήματα της ρουτίνας,
μαζευόντουσαν για να υποστούν τη «βάσανο» του πρωινιάτικου χοιρινού,
πνίγοντας στο κρασί και στα γέλια τους
τα άγχη και τα βάσανα.


Αξέχαστη απόλαυση να τους βλέπεις
να δυσανασχετούν στην πρώτη μπουκιά και γουλιά – κάθε χρόνο!

Σε πέντε-δέκα λεπτά,
οι γκρίνιες γινόντουσαν χαμόγελα

και σε μια ώρα τα μάγουλα παίρναν το χρώμα του κρασιού,
απ’ το αλκοόλ και τα χάχανα – κάθε χρόνο!


Όταν λοιπόν ακούω «θρησκευτική κατάνυξη»,
στο μυαλό μου, ή μάλλον στη μύτη μου,
έρχεται το τηγανητό χοιρινό
των αγουροξυπνημένων Χριστουγέννων μου.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

45 Comments:

  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 3:45 π.μ., Blogger Sarah said…

    Αντυ το χοιρινό έχει εξελιχθεί.

    Παρε χαρτι και μολυβι, και γραφε.

    Το παιρνουμε έτοιμο, ψημενο... δεν ξέρω πως το λεμε ακριβως το ψημένο, με καταλαβαίνεις όμως. (Που χρειάζεται λιγο ψησιμο για να γινει.... )
    Το κοβεις στη μεση και του βαζεις φετες ανανα. Το περιλούζεις με μιγμα από χυμο ανανά και μέλι, και το ψηνεις για καμια ώρα.

    Μετά, τον πουρέ δεν θα τον φτιάξεις με γάλα αλλά με sour cream. Εχε μου εμπιστοσύνη... θα σε ρωτάν τι έκανες και εσυ δεν θα βγάζεις άχνα. Αυτα ειναι μυστικά που σου λέω.

    Παμε στα λαχανικά. Βαζεις τον πουρέ από κάτω και από πάνω κομενα ψημένα μήλα που τα έχεις γεμίσει με τρίμματα φέτα και ντοματα. Γυρω γύρω καροτα και σπανάκι σωταρισμένα σε soy sauce. Μην τυχόν και μου βάλεις βούτυρο ή λάδι γιατί μου την πήδηξες την συνταγή.

    Παμε και στη σαλάτα τωρα.
    Ψιλοκομένο μαρούλι, με κοματια μηλου, σελερι, σταφυλια και καρύδια. Για dressing θα ανακατεψεις μαγιονεζα με γιαούρτι λεμόνι.

    Εγω αυτά κάνω κάθε Χριστούγεννα.
    Χρονια πολλά και καλό σας ταξίδι!

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 5:59 π.μ., Blogger broccoli said…

    μου θυμίζει έθιμο δικής μου επινόησης, μελομακάρονα τη μεγάλη εβδομάδα (είναι νηστίσιμα!)

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 6:23 π.μ., Blogger kira said…

    Μου θύμισες δικά μου παιδικά Χριστούγεννα, όπου αυτό που λες γινόταν όλη μέρα, απ' το πρωί ξεκινώντας!Σφάζαν βλέπεις τα γουρούνια που τάιζαν όλη τη χρονιά, έτσι σε κάθε σπίτι από τα μέσα του Δεκέμβρη και μετά, είχε γιορτή!...Τι θα έλεγες για χοιρινό με φασόλια στις δέκα το πρωί; Μιλάμε όμως για χοιρινό, κι όχι για το άχυρο που τρώμε τώρα...Καλά Χριστούγεννα!

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 6:26 π.μ., Blogger kira said…

    Α! ξέχασα,φαίνεται εξαιρετική η συνταγή της πανάσχημης!Την κράτησα για να την δοκιμάσω...

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 1:36 μ.μ., Blogger andy dufresne said…

    @πανάσχημη,
    ο τίτλος του official chef του blog σου παραχωρείται με συνοπτικές διαδικασίες.

    Λάδι ή βούτυρο;;; Πού να το τολμήσω...

    H συνταγή σου δημιούργησε big bang στους σιελογόνους αδένες μου.


    @broccoli,
    ανήκουμε σε κοντινό ανέκδοτο.

    Εγώ πλακώνομαι στα χοιρινά τη Μεγάλη Εβδομάδα και κάνω νηστεία την Ημέρα του Πάσχα (μου φέρνει αλλεργία το αρνί εκείνη τη μέρα).

    Δεν τρώω ποτέ γαλοπούλα Χριστ & Πάσχα, συνήθως ψάρι.

    Όταν οι άλλοι γυρίζουνε, εμείς φεύγουμε...


    @dear kira,
    καλωσήλθες στο μπλογκόσπιτό μου.

    Εγώ τις σφαγές (πω, πω τρέμω μόνο που το γράφω...) τις έχω ζήσει Πάσχα, όχι Χριστούγεννα.

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 3:14 μ.μ., Blogger An-Lu said…

    Τι τρυφερή ανάμνηση....
    Άλλωστε το χοιρινό είναι το αυθεντικό εορταστικό έδεσμα της ψωροκώσταινας!

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 3:46 μ.μ., Blogger ladybug said…

    Πρώτα Χριστούγεννα με τη μπαμπίνα σου ε? Δε φαντάζομαι να την ταίσεις χοιρινό! :Ρ

    Έγραψα κι εγώ τη συνταγή της πανάσχημης, αν και μισοέτοιμο χοιρινό αρνούμαι να αγοράσω. Ελπίζω να μην πειράζει κυρία chef :)


    Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, με υγεία και αγάπη.

    ΥΓ: Κατά ένα περίεργο τρόπο, ό,τι θέμα και να βάλεις, πάντα υπάρχει μια ωραία ατμόσφαιρα. Είναι σαν να πηγαίνεις επισκέπτης σε σπίτι που σου επιτρέπουν να βγάλεις τα παπούτσια σου (μη σου πω να πας και με τις πυτζάμες!)

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 4:25 μ.μ., Blogger Yannis H said…

    Λοιπόν, κι εμείς τρώγαμε τηγανιά χοιρινό τα Χριστούγεννα. Δεν μπορώ να θυμηθώ εάν ήταν το πρωί, το προηγούμενο βράδυ ή ανήμερα στο τραπέζι. Και κάτι αστείο, είναι μια μνήμη που δεν μου έμεινε καθόλου, σε αντίθεση με εσένα. Μου την είπε η αδελφή μου, και αναρωτιόταν κιόλας πως δεν το θυμάμαι.

    Από τότε που γύρισα όμως, κάνω ‘κίνκου’, που είναι πάλι χοιρινό αλλά το αλατίζω για 15-20 ημέρες και μετά το ψήνω σε χαμηλή θερμοκρασία όλο το βράδυ. Μόνο φέτος δεν το έκανα, καθώς θα έλειπα από το σπίτι με τα του νέου ανιψιού και θα σάπιζε – ούτε μπορούσα να κουβαλάω μαρινάρες μπρος και πίσω :))

    Εξαιρετική η εξήγησή σου: το διαφορετικό, η επανάσταση. Η αίσθηση της μεγάλης γιορτής, της Αλλαγής – σαν τα καλικαντζαράκια που ανεβαίνουν επειδή η τάξη του κόσμου αλλάζει για λίγο (σε σημείο να κινδυνεύει), οι δικοί σου συμμετέχουν σ’ αυτήν την αλλαγή της τάξης. Γλεντώντας, τρώγοντας και πίνοντας σε λάθος ώρα.

    Ένα παραμύθι... δια ζώσης – γίνεσαι ήρωας σ’ αυτό, αντί απλώς να το ακούς!

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 7:02 μ.μ., Blogger Yannis H said…

    Ρώτησα (αλτσχάιμερ γαρ) κι έμαθα: ο πατέρας μου έφτιαχνε τηγανιά χοιρινό τη μέρα των Χριστουγέννων το πρωί, μετά που γυρνούσε από την εκκλησία!

    (Με το που το είπα στην αδελφή μου, έπεσε πρόταση να το κάνουμε φέτος - αλλά δεν έχουμε συνταγή.)

    Από πού να κρατάει άραγε; Οι δικές μου οι ρίζες (από του πατέρα μου το σόι) κρατάνε από Σέρρες, Κομοτηνή, Ζάκυνθο και Δράμα. Καμιά σχέση;

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 8:10 μ.μ., Blogger andy dufresne said…

    @an-lu,
    το τηγανητό χοιρινό πάντως δεν είναι καθόλου τρυφερό.

    Σ' ευχαριστώ καλή μου an-lu.


    @ladybug,
    πρώτα Χριστούγεννα, πρώτη Πρωτοχρονιά, πρώτη πτήση με αεροπλάνο και πάει λέγοντας.

    Για τη συνταγή δεν επεμβαίνω, θα με μαλώσει η δασκάλα...

    Με συγκινείς με τα λόγια σου για την ατμόσφαιρα του μπλογκ, η μωρουδίλα θα φταίει.


    @yannis h,
    πολύ χαίρομαι με τα νέα που μας φέρνεις!
    Άρα, δεν είναι ανακάλυψη του παππού το έθιμο.
    Κι ας μην έχουμε καμία σχέση καταγωγής, μα καμία!
    (Φωκίδα, Μυτιλήνη, Μικρά Ασία).

    Σ' έχω καταλάβει ότι είσαι καλός μάγειρας και σε ζηλεύω.

    Εμένα μ' αρέσει, αλλά τεμπελιάζω.
    Βέβαια, πάντοτε εκτιμώ το καλό φαγητό, οπότε όταν με το καλό συναντηθούμε θα κανονίσουμε να gourmeδιάσουμε, ΟΚ;

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 8:29 μ.μ., Blogger Dormammu said…

    Αυτό το "κάθε χρόνο", εύχομαι να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται.

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 10:42 μ.μ., Blogger Sarah said…

    Ladybug
    Γινεται και με χοιρινό, στη δε Xαβάη είναι ένα είδος εθνικού dish με διαφορα αποξηραμενα φρουτα. Αλλα θελει υπομονή για να το φτιάξεις.

     
  • At Δεκεμβρίου 21, 2006 11:03 μ.μ., Blogger Αλεξία Ηλιάδου (synas) said…

    Μπαμπάς: Μυτιλήνη-Μικρά Ασία!! Λες να είμαστε συγγενείς;; Αλλά απέναντι ήταν... θα γίνονταν πολλοί τέτοιοι γάμοι...

     
  • At Δεκεμβρίου 22, 2006 8:50 μ.μ., Blogger Eleni63 said…

    Πολύ πρωτότυπο και ιδιαίτερο ξέσπασμα. Χρόνια Πολλά σε όλους!

     
  • At Δεκεμβρίου 23, 2006 10:17 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    ΄Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα!Το τηγανητό χοιρινό το έτρωγε τέτοια μέρα και ώρα η γιαγιά μου,στο πατρικό της,όταν ήταν παιδί.Εμείς καμιά σχέση.
    Κι εγώ δεν τρώω γαλοπούλα ή κοτόπουλο αυτές τις μέρες!

     
  • At Δεκεμβρίου 23, 2006 1:47 μ.μ., Blogger Zontas said…

    Εμένα πάλι όταν ακούω Χριστούγεννα γεμίζουν τα αυτιά μου από τόσο θόρυβο - μουσικές, φωνές, χαρτιά περυτιλίγματος κλπ - που ότι και να πάει να μου γαργαλήσει τη μύτη, προσπερνάται ανεπαισθήτως. Και μάλλον δεν είναι που δεν είμαι οσφρητικός τύπος, διότι να εδώ ας πούμε είπαμε μου θυμίζει μωρουδίλα... :)

    Ελπίζω η bambina να μην έφτασε καταταλαιπωρημένη στη γιαγιά της.

    Να περνάτε καλά.

     
  • At Δεκεμβρίου 23, 2006 4:27 μ.μ., Blogger giant13 said…

    Χρόνια πολλά Αντυ και ιδιαίτερες ευχές γιά τα ΠΡΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΙΝΑΣ.
    Τώρα γιά να γράψω και γω ένα έθιμο των ημερών, θυμάμαι την μάνα μου που αγόραζε ζωντανή γαλοπούλα γύρω στο Οκτώβριο (ναι έβρισκες πανεύκολα στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης τότε) και την τάιζε μικρά καρύδια ολόκληρα με το κέλυφος και καλαμπόκι γιά να θρέψει. Δενόνταν λοιπόν συναισθηματικά μαζί της μέχρι τα Χριστούγεννα και έτσι όταν μετατρέπονταν σε χριστουγεννιάτικο μενού, ήταν λυπημένη και δεν έτρωγε μπουκιά.

    Υ.Υ Χρόνια Πολλά σ' όλους τους bloggers.

     
  • At Δεκεμβρίου 23, 2006 10:12 μ.μ., Blogger Αλεξία Ηλιάδου (synas) said…

    Καλά σου Χριστούγεννα, andy!
    Ελπίζω να τύχει κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να συναντηθούμε μέσω άλλων "φίλων". Φιλιά!

     
  • At Δεκεμβρίου 24, 2006 1:21 π.μ., Blogger Filomila said…

    Ο καθένας κουβαλάει τις δικές του μνήμες και τις γιορτάζει για τους δικούς του λόγους.

    Όμορφη ανάμνηση, όμορφα ιστορημένη. Όμορφος μπαμπάς (πατέρας?..).


    Τα άπειρα στολίδια στο σπίτι (μέχρι και το μπάνιο μας άφηναν να στολίσουμε!), η λαχτάρα μου μήπως φέτος "τους καταφέρω" και κοιμηθώ κάτω από το δέντρο (!), τα δώρα μου που όταν ξάπλωνα τα έβαζα δίπλα μου πάνω στο κρεβάτι και κοιμόμουν αγκαλιά μαζί τους...Το ανεξήγητο κατόρθωμα των γονιών μου, κάθε ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, να μην τους πιάνουμε ποτέ (μα ποτέ) στα πράσα όταν.."ερχόταν ο Αη Βασίλης" (ακόμη και τώρα αρνούνται πεισματικά να το εξηγήσουν, μη σου πω και να αναλάβουν τις ευθύνες της πράξης τους - αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον!).
    Αυτό μάλλον που μου μένει περισσότερο, τώρα που το σκέφτομαι, σαν τσίμπημα στην καρδιά, σα διαφορετικό παλμό, είναι αυτή η "δονούσα" χαρά που μας μετέδιδαν οι γονείς μου, που γινόμασταν 4 παιδιά στο σπίτι, όχι 2...


    Καλές γιορτές σε όλους.
    Να ΄ναι ζεστή η καρδιά μας..

    Πάμε για νέες αναμνήσεις!


    PS:
    ladybug said: Κατά ένα περίεργο τρόπο, ό,τι θέμα και να βάλεις, πάντα υπάρχει μια ωραία ατμόσφαιρα. Είναι σαν να πηγαίνεις επισκέπτης σε σπίτι που σου επιτρέπουν να βγάλεις τα παπούτσια σου (μη σου πω να πας και με τις πυτζάμες!)
    Έτσι ακριβώς!! Φιλοξενούμενος σε σπίτι "νοικοκύρη" που το βλέμμα είναι σε απευθείας σύνδεση με την καρδιά!!Τόσο ζεστά (βλέμμα και καρδιά).

     
  • At Δεκεμβρίου 24, 2006 2:41 μ.μ., Blogger andy dufresne said…

    Greeting to everybody from the shiny Tuscany.

    I 'm thinking of you but besides the Greek letters I miss the time to participate...

    The trip with the bambina was fun, I 'll give you details as soon as I return.

    We spend all our time with the family at home, they are seduced (or hypnotised?) from our tiny starlet!

    Xmas here is very nice, very worm and relaxing.


    dormammu, πανάσχημη, eleni63, gitsaki, zontas, giant13, synas
    filomila,
    I hope you enjoy these days - Merry Christmas to all of you.

    Kisses to all of U!
    Ciao!

     
  • At Δεκεμβρίου 24, 2006 3:40 μ.μ., Blogger Sarah said…

    Στην κορούλα του Αντυ,


    Every body Pauses and stares at me
    These two teeth are gone as you can see
    I don't know just who to blame for this catastrophe!
    But my one wish on Christmas Eve is as plain as it can be!

    All I want for Christmas
    is my two front teeth,
    my two front teeth,
    see my two front teeth!

    Gee, if I could only
    have my two front teeth,
    then I could wish you
    "Merry Christmas."
    It seems so long since I could say,
    "Sister Susie sitting on a thistle!"
    Gosh oh gee, how happy I'd be,
    if I could only whistle (thhhh, thhhh)

    All I want for Christmas
    is my two front teeth,
    my two front teeth,
    see my two front teeth.

    Gee, if I could only
    have my two front teeth,
    then I could wish you
    "Merry Christmas!"

     
  • At Δεκεμβρίου 24, 2006 5:32 μ.μ., Blogger xenia said…

    Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά!!!
    Με υγεία πάνω απ' όλα.

    Ευχές, ευχές, ευχές
    και πάμπολλα φιλάκια, φυσικά, στην πανέμορφη princesa!

    Ξένια.

     
  • At Δεκεμβρίου 25, 2006 12:41 π.μ., Blogger the BluElephant said…

    προχθές διάβαζα ότι το χοιρινό με το κόκκινο κρασί είναι έθιμο ροδίτικο…μπορεί να έχει καταγωγές τότε από τα ανατολικά παράλια…

    καλές γιορτές σε όλους

     
  • At Δεκεμβρίου 25, 2006 5:56 μ.μ., Blogger Aphrodite said…

    (στα πεταχτά μια τζουρίτσα ντρόγκας, ενώ έξω μαίνονται Χριστούγεννα για όλους - ούτε 13χρονο, μπάφο στις τουαλέττες νά'κανα!!! λολ)

    Χριστούγεννα μετά από ολονύκτιο προσκύνημα σε κλαμπς κι έρωτες ατέλειωτους, σούρσιμο μετά γυαλιών ηλίου στο σπίτι (ήδη ξημέρωμα και βάλε για!). Λίγες, ελάχιστες ώρες λήθαργου κι εγερτήριο στις 2, με χριστουγεννιάτικο τραπέζι αντάξιο γκουρμέ περιοδικών, καλεσμένους έτοιμους για κατασπάραγμα της Μαγειρικής της μάνας μου (κεφαλαίο το Μ), χριστουγεννιάτικες συναυλίες Βιέννης να ντουντουνίζουν... Εγώ να μη θέλω τη ζωή μου, αλλά να χτυπάω τρεις παρακεταμόλες και να κάθομαι πειθήνια στο τραπέζι, με καρφωμένο χαμόγελο "ναι, συνέρχομαι από μια ιωσούλα, μη μου δίνετε σημασία..." και να βάζω και τρεις μπουκιές σαλάτα ανάμεσα σε πολύ νερό (αφυδάτωση γαρ...).

    Να ψοφάω από νύστα και πονοκέφαλο (όχι χανγκόβερ καθώς αλκοόλ στάλα), να μην αντέχω τίποτε δυνατότερο από ψίθυρο, αλλά επί χρόνια, το καλύτερό μου βασανιστήριο!

    Αναρωτιέμαι ήξεραν άραγε οι γονείς μου, που τους ρεζίλευα κανονικά με τα μούτρα μου να σέρνονται στο πάτωμα, να σνομπάρω τη Μαγειρική και να μην επικοινωνώ παρά με ναι/όχι, πόσο τρελλά χαρούμενη ήμουν μέσα-μέσα όλα αυτά τα χριστουγεννιάτικα πρωινά?
    :))))

    Χρόνια Πολλά σε όλους σας, επιτυχίες όλες οι πρωτιές, σπαθί-κοντάρι το μπαμπινάκι και να έχετε φέτος όλα τα καλάθια σας γεμάτα με του κόσμου τα καλά!!!

    Καλή Πρωτοχρονιά και να είστε πάντα ενωμένοι, ευτυχισμένοι, γεροί και δυνατοί όπως τώρα!

    Με πολλή πολλή πολλλλλλή αγάπη!!!

    Και σε όλους τους φίλους, Χρόνια Πολλά κι ό,τι ποθείτε!
    :)))

    (και φυσικά Τζήζους γουαζ γουέυ κουλ... η αρχή μιας εποχής, αξέχαστη!)
    ;)

     
  • At Δεκεμβρίου 25, 2006 7:29 μ.μ., Blogger Dion.M. said…

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

     
  • At Δεκεμβρίου 25, 2006 9:03 μ.μ., Blogger Dion.M. said…

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

     
  • At Δεκεμβρίου 25, 2006 11:39 μ.μ., Blogger Artanis said…

    Andy, χρόνια πολλά και να περάσετε πανέμορφα στο ταξίδι σας!

    Να χαίρεστε την μπαμπίνα σας και είναι και το πρώτο της ταξίδι, τα πρώτα της Χριστούγεννα! Φιλάκια σας και μην τολμήσεις να γυρίσεις χωρίς φωτογραφίες από την Τοσκάνη του χειμώνα!

     
  • At Δεκεμβρίου 26, 2006 11:32 π.μ., Blogger mariospi said…

    Ευχές, Andy Dufresne. Θα σε περιμένω να χαρούμε το υπέροχο προαύλιο της φυλακής μας.

     
  • At Δεκεμβρίου 26, 2006 11:37 π.μ., Blogger Dion.M. said…

    @ andy dufresne said...
    Greeting to everybody from the shiny shiny

    Shiny Tuscany!
    Ζηλεύουμε! Ζηλεύουμε!
    Οχι τόσο για το shiny, όσο για το Tuscany!

    Μια και μιλάμε για φαγητά. Κάποτε ήμουν σε μια trattoria στην Τοσκάνη, και μας εξηγούσε ο chef, ότι δεν συνηθίζουν την ντομάτα στις συνταγές τους επειδήί δεν είναι στην κουλτούρα της Τοσκάνης.

    Αληθεύει;

    Χρόνια Πολλά. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να σε χαίρονται!

     
  • At Δεκεμβρίου 27, 2006 8:39 π.μ., Blogger Stavros P (isisdoros) said…

    Χρόνια τώρα αναρωτιόμουν το ίδιο πράγμα.Κάθε πρωί μετά τη πρωινή λειτουργεία των Χριστουγέννων η Μάνα φτιάχνει τηγανιά.Το έκανε και η δική της μάνα.Καμμιά σχέση με Σμύρνη και Ρόδο.

    Ευτυχισμένα χρόνια σε όλους σας.

     
  • At Δεκεμβρίου 27, 2006 6:22 μ.μ., Blogger andy dufresne said…

    Και μετά σου λένε το ίντερνετ αποξενώνει και τα computer και μπλα, μπλα, μπλα...
    Αγαπητοί μου φίλοι, ούτε στα καλύτερά μου όνειρα δεν πίστευα να ’κανα τέτοια ωραία παρέα και μάλιστα σε τέτοια εποχή, κλεισμένος σε 4 τοίχους, λόγω μπαμπίνας.

    Διαβάζω τα υπέροχα σχόλια σας, το ένα καλύτερο απ’ τ’ άλλο και αισθάνομαι πολύ τυχερός άνθρωπος!
    Στεναχωριέμαι που δεν προλαβαίνω να σας ακολουθήσω (ΟΚ, πανάσχημη, μη βαράς), να μοιραστώ τις σκέψεις μου μία, μία μαζί σας, αλλά καταλαβαίνω ότι με καταλαβαίνετε.


    πανάσχημη,
    σ’ ευχαριστώ για το υπέροχο ποίημα σου, 9άρια και 10άρια τα σχόλιά σου όπως πάντα.


    xenia,
    σ’ ευχαριστώ για τις ευχές σου, εύχομαι να περάσεις όμορφα αυτές τις μέρες.


    bluElephant,
    καλωσήλθες! Απ’ ότι φαίνεται από Ανατολή μας έρχεται το έθιμο, όλες οι ενδείξεις δείχνουν Μικρασία και ποιος ξέρει και πόσο πιο Ανατολικά.


    άφρο,
    τι να πω για σένα, ό,τι και να πω είναι λίγο.
    Το σχόλιό σου θα το ’κανα ποστ, χαλαρά...
    Μπήκες στη ζωή μου και δε λες να βγεις...
    Σ’ ευχαριστώ πολύ.
    Για όλα...


    Καλή μου artanis,
    Φώτος μόνο μπαγιάτικες γιατί δεν έχουμε βγει απ’ το σπίτι.
    Η μόνη βόλτα που κάναμε ήταν στο super market για ψώνια.
    Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να έχω βγάλει φωτό στο super market.

    Καταναλωτισμός, καταναλωτισμός, αλλά όπως είπε κι ο zontas ο ήχος από το ξετύλιγμα των δώρων είναι ήχος μαγικός. Ειδικά όταν ανοίγει το δώρο ένα παιδί. Το βλέμμα του είναι ο ορισμός της ευτυχίας.

    Του χρόνου αφιέρωμα στα 2ου τύπου Χριστούγεννα (τα μετεφηβικά, ροκαρία κλπ) και σε δυο χρόνια η 3η φάση, με το ξετύλιγμα των δώρων απ’ τα παιδιά.


    mariosp
    όπως το ’πες, δεν αλλάζω λέξη, όπως πάντα!

    Το προαύλιο τείνει να γίνει το κυρίως νόημα της ζωής.


    dion.m.
    Αληθεύει, έχουν βέβαια κάποιες λίγες συνταγές με ντομάτα.
    Φτιάχνουν πάστα με λάδι και ντομάτα και μια σάλτσα με αποξηραμένη ντομάτα, μειοψηφία όμως.

    Ανταποδίδω την ευγενική ευχή σου χωρίς ν’ αλλάξω λέξη.


    stavros p.(isisdoros),
    όταν έγραφα την ιστοριούλα φανταζόμουνα να πει ο καθένας μια δική του ιστοριούλα ή κατιτίς τελοσπάντων, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα βρίσκονταν τόσοι πολλοί που έχουν αντίστοιχη εμπειρία.


    Σας ευχαριστώ όλους, επιστρέφω στη στρουλίνα που ξύπνησε και στέλνει σήμα να κάνουμε κάτι γι’ αυτό,

    τα λέμε,

    να περνάτε όλοι καλά.

     
  • At Δεκεμβρίου 28, 2006 5:38 μ.μ., Blogger Nikos Dimou said…

    Kαθυστερημένος (έχω κόσμο στο σπίτι ως συνήθως και πλακωνόμαστε...) να πω κι εγώ ότι η χριστουγεννιάτικη τηγανιά είναι πανελλήνιο έθιμο. Το γουρούνι το σφάζανε Δεκέμβρη και το τρώγανε όλο τον υπόλοιπο χειμώνα - σύγλινο, σουτζούκι, καπνιστό, λουκάνικα... αλλά η τηγανιά ήταν το παραδοσιακό γεύμα, μετά την εκκλησία. (Μόνο που την σκέπτομαι παθαίνω το στομάχι μου).

    Όταν ήμουν παιδί δεν υπήρχε γαλοπούλα - ή κατσικάκι ή χοιρινό, ακόμα και στην Αθήνα.

    Καλή επιστροφή Andy!

     
  • At Δεκεμβρίου 30, 2006 7:56 μ.μ., Blogger Stavros Katsaris said…

    Καλησπέρα!

    Πολλές πολλές ευχές για το νέο έτος!
    Σίγουρα η φετινή χρονιά θα φύγει για σένα με τις ωραιότερες εντυπώσεις και τα καλύτερα συναισθήματα!!(μπαμπίνα είναι αυτή!!!!!)
    Εύχομαι λοιπόν και η καινούρια χρονιά να φέρει χαρές σαν τη φετινή!

    Καλή χρονιά!

     
  • At Δεκεμβρίου 31, 2006 5:21 μ.μ., Blogger aggelos-x-aggelos said…

    Καλή χρονιά Andy, σε σένα και στην οικογένειά σου!

    Κάθε ευτυχία για το νέο έτος!

     
  • At Δεκεμβρίου 31, 2006 7:46 μ.μ., Blogger Agobooks said…

    Καλη Χρονια και υγεια!

     
  • At Δεκεμβρίου 31, 2006 8:00 μ.μ., Blogger Zontas said…

    Andy

    θέλουμε ανταπόκριση, πως είναι να βλέπεις, ένα ζευγάρι καινούργια μάτια, την αλλαγή του χρόνου...

    Ότι ποθείτε και, υγεία και δύναμη για να τα χαίρεστε...

     
  • At Δεκεμβρίου 31, 2006 8:06 μ.μ., Blogger andy dufresne said…

    Kαλή Χρονιά σε όλους!

    Εύχομαι ό,τι καλύτερο επιθυμείτε.

    zontas, η ανταπόκριση θα είναι μοναχική, μιας και τα ματάκια βρίσκονται 2.000 χλμ μακριά...

    Δυστυχώς δεν θα κάνουμε μαζί Πρωτοχρονιά.

    Θα προσπαθήσω να το ξεχάσω παρέα με αγαπημένο μου φίλο (και blogger...)

    Nα περάσετε καλά,

    τα λέμε του χρόνου!

    Πολλά φιλιά.

     
  • At Δεκεμβρίου 31, 2006 9:39 μ.μ., Blogger Filomila said…

    Ωχ...τι ήταν τώρα αυτό? Μακριά η μπουρμπουλήθρα από τον μπαμπούλη??????

    Έλα, μην πέφτουμε, όπου και να πάει στα μάτια της εσύ θα καθρεφτίζεσαι.


    Όμορφη φαίνεται η χρονιά που έρχεται με τόσες ευχές!

    Τα καλύτερα andy σας εύχομαι!

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 12:49 π.μ., Blogger mickey said…

    Καλή Χρονιά!

    Χαρούμενο και ευτυχισμένο το 2007!

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 1:48 π.μ., Blogger andy dufresne said…

    Μου λείπει η τσιτίνα μου, την άκουσα στο τηλέφωνο να γελάει και μόρφασα με πίκρα.

    Όχι, δεν θα μας πάρει από κάτω filomila, όλα καλά!

    Aγαπητέ mickey,
    έκανες ποδαρικό στο μπλογκ μου, να 'σαι καλά!

    Ευχές για καλύτερη χρονιά σε όλους.

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 2:03 π.μ., Blogger apousia said…

    Παράξενα πράγματι,διασταυρώνονται οι τροχιές των ανθρώπων...

    Φίλε μου που σε ''ανακάλυψα'' όταν ακριβώς πίστευα πως η ''γέφυρα'' είχε γκρεμιστεί,φίλε μου διαλεχτέ,σου αφήνω την αγάπη μου και τις από καρδιάς ευχές μου!

    Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη!
    Να είναι τόσο απέραντη,ώστε να μην την χωράς,η ομορφιά με την οποία θα σε ''ντύνει'' η μικρή σου πριγκίπισσα!

    Σε φιλώ.

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 2:45 π.μ., Blogger Sarah said…

    Καλή χρονιά Αντυ
    Και εύχομαι η κορούλα σου να βγάλει δοντακια γρηγορα....

    Τωρα πάρε μολυβι και χαρτι για τη γνωστή υπόθεση.

    Μισο κιλο παγωμενο sherbet πορτοκαλι
    Ι κιλο χυμο πορτοκάλι
    Μισο μπουκαλι (λιτρου) ginger ale,
    Μια σαμπανια

    Σε μεγαλο punch bowl, βαζουμε κάτω το sherbet, από πάνω χύνουμε το χυμο, μετα την ginger ale και απο πάνω την σαμπανια. Ανακατεύουμε ελαφρα (προς Θεου οχι μπλεντερ, μου την πηδηξες την συνταγή) και θα σχηματισθει ενας αφρος άλλο πράγμα...
    Σερβιρε και λεγε ότι ειναι δικής σου εμπνευση.

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 3:58 π.μ., Blogger broccoli said…

    happy new year, all the best to you and your famiglia!

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 4:11 π.μ., Blogger mtryfo said…

    Χρόνια πολλά Andy Καλή χρονιά να χαίρεστε την μπαμπινα σας. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μετράω τις μέρες ως τις 11 Ιανουαρίου που θα ταξιδέψουμε στο Λονδίνο για να ξαναδούμε την εγγονούλα μας. Θαρρείς είναι το οξυγόνο μας.

     
  • At Ιανουαρίου 01, 2007 5:13 π.μ., Blogger andy dufresne said…

    Γλυκιά μου apousia,
    χαίρομαι πολύ για σένα,
    χαίρομαι που είσαι καλύτερα.

    Εύχομαι η νέα χρονιά να 'ναι ηλιόλουστη και λαμπερή για σένα, το Γιάννο σου και όσους αγαπάς.

    Καλή χρονιά, Χρόνια Καλά κι ευτυχισμένα!

    Φιλιά πολλά.

    @πανάσχημη θεά,
    thank U, thank U, thank U!

    Θα κάνω πάρτυ με αφορμή το ποτό σου!

    All the best 4U and your family.
    Happy New Year!


    @broccoli,
    ό,τι αγαπάς, να το χαρείς περισσότερο και καλύτερα από ποτέ, σου εύχομαι.

    Happy New Year man!


    @mtryfo,
    Αχ, μωρέ, συμπάσχω μαζί σου, φτερουγίζει η καρδιά μου με τη σκέψη της μωρουδίλας.

    Εύχομαι φτερά να κάνεις να πετάξεις γρήγορα στο αγγελούδι σας.

    Καλή Χρονιά!

     

Δημοσίευση σχολίου

<< Home