Ένα απρόσμενο σουβενίρ
Τρία ποστ πριν, μετακομίσαμε.
Το πρώτο βράδυ στο νέο σπίτι διαπιστώσαμε ότι έλειπαν οι δύο μας φωτογραφικές μηχανές.
Είμαστε σίγουροι ότι είχαν κλαπεί στη μετακόμιση.
Η μία ήταν μέσα σ’ ένα συρτάρι, το οποίο μεταφέρθηκε ως είχε, χωρίς να αδειάσει. Η άλλη ήταν σε μία κούτα απ’ την οποία δεν έλειπε τίποτ’ άλλο.
Την άλλη μέρα τηλεφώνησα στον υπεύθυνο της εταιρείας μετακόμισης και του είπα τα καθέκαστα. Μου είπε να ψάξουμε καλά, τους συμβαίνει συχνά και κάποιους μήνες μετά τα χαμένα αντικείμενα βρίσκονται. Του απάντησα ότι είμαστε σίγουροι ότι κλάπηκαν, με ρώτησε που βρίσκονταν οι μηχανές, του απάντησα και τον χαιρέτησα λέγοντας ότι δεν πειράζει, η ζωή συνεχίζεται, αλλά να προσέχει τους εργάτες του.
Μαζί με τις μηχανές χάθηκε και το κέφι μας για το καινούριο σπίτι,
μιας και οι μηχανές κουβαλούσαν και συναισθηματική αξία.
Η μία ήταν συλλεκτική, μία Olympus Ferrari, δώρο που είχα κάνει στη Ferraristi-σύντροφό μου και η δεύτερη μία μικροσκοπική Casio που ήταν δώρο του Νίκου Δήμου στη μπαμπίνα μας (το πρώτο δώρο της ζωής της!).
Δυο μέρες μετά κι ενώ κλαίγαμε τη μοίρα μας, όντας σίγουροι ότι οι μηχανές έκαναν φτερά και δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν, ο υπεύθυνος της εταιρείας μετακόμισης μας ξανάφερε το χαμόγελο στα χείλη: οι μηχανές βρέθηκαν!
Ρώτησε τους εργάτες του ποιος συσκεύασε εκείνο το συρτάρι, ποιος συσκεύασε εκείνη την κούτα, ήταν ο ίδιος.
Για καλή μας τύχη, ήταν παράνομος μετανάστης,
ο οποίος φοβούμενος τις απειλές του (παράνομου) αφεντικού του, παρέδωσε τις κλεμμένες μηχανές.
Ο έρμος ο μετανάστης μας άφησε ένα απρόσμενο σουβενίρ,
δύο πολύ ωραίες φωτογραφίες, αυτοπροσωπογραφίες,
τις οποίες δεν δημοσιεύω για ευνόητους λόγους.
Τον αναγνωρίσαμε αμέσως, ήταν ένας απ' τους εργάτες της μετακόμισης, ο ψηλέας με το τατουάζ.
Έτσι, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ,
δεν του κρατάω κακία.
Λάμπει από χαρά στις φωτογραφίες, κρατάει τη μηχανή απέναντί του και αυτοφωτογραφείται στο μετρό.
Είχε το χρόνο να σβήσει τις φωτογραφίες,
πριν παραδώσει τις μηχανές.
Μπορεί και να το ξέχασε.
Μπορεί και να προσπάθησε και να μην τα κατάφερε.
Ηθικόν δίδαγμα.
Αν θέλετε να είστε σωστός επαγγελματίας,
μη μένετε πίσω στις τεχνολογικές εξελίξεις.
posted by andy dufresne @ 12:38 π.μ.
104 Comments:
At Δεκεμβρίου 06, 2006 1:25 π.μ.,
Sarah said…
Αντυ
Μετακομίσαμε στην Αμερική πριν 3.5 χρονια αφού ειχαμε μεινει 14 χρονια πριπου στην Αθηνα. Αποφασισα, βλακωδως, να σειλω και τα επιπλα μαζι με ενα πολυ ωραιο πιανο. Σε πληροφορω η μεταφορική εταιρια, για αγνωστους λογους, δεν τα εβαλε σε κοντεϊνερ. Τα πραγματα άλαξαν τρια καραβια, Αμβερσα, Τσαρλστον, Μαϊαμι. Από το Μαϊαμι μας τηλεφωνησαν ότι όλα ήταν διάσπαρτα και σπασμενα. Το πιανο δεν υπήρχε. Οταν φερανε τα πραγματα στο σπιτι, τα μισα επιπλα ελειπαν. Τα πιατικά σπασμενα. Μου εδωσε ο μεταφορεας μια πιατελα στο χερι, σαν να με σερβιρε.
Εκεινη την ωρα ειπα, τουλαχιστον τα αλμπουμ με τις φωτογραφιες να έφθασαν, να μη χασω τις αναμνησεις μου.
Ευτυχως, αυτα έφθασαν.
Πληρης η καταστροφή. Αποζημίωση μόνο για το πιανο έλαβα, αλλα σε τιμη μεταχειρισμένου.
Αυτα. Δεν λεω το ονομα της εταιρίας, δεν κάνει. Αλλα στον κύριο ιδιοκτητη ευχήθηκα
" May a spider find refuge in your underwear."
At Δεκεμβρίου 06, 2006 1:39 π.μ.,
Filomila said…
Είχε το χρόνο να σβήσει τις φωτογραφίες, πριν παραδώσει τις μηχανές.
Μπορεί και να το ξέχασε.
Μπορεί και να προσπάθησε και να μην τα κατάφερε.
Μπορεί και να μην ήθελε...
Έστω κι αν δεν έμεναν σε αυτόν οι φωτογραφίες..
At Δεκεμβρίου 06, 2006 1:46 π.μ.,
andy dufresne said…
Πω, πω, τί ιστορία!
Το μπλογκ μου έχει πρωμετωπίδα "ασήμαντων πραγμάτων", έτσι και η περιπέτειά μου τιμά τον υπότιτλο.
Η δική σου ιστορία είναι the real thing, δεν θα 'θελα να 'μουν στη θέση σας.
Επειδή είμαι φετιχιστής, συλλέκτης (πολλών και διαφορετικών συλλογών),
έχω υποφέρει πολύ.
Μέσα στα χρόνια κάνω αγωγή βουδισμού (ή σταρχιδισμού, αν προτιμάς).
Να μην με νοιάζει τίποτα, εκτός απ' την υγεία.
Όλα τ' άλλα, φτερό στον άνεμο, ακόμα και τα συναισθηματικά-δεμένα- μαζί-μας-αντικείμενα.
Και μια θετική σκέψη που μου βγαίνει απ' την ιστορία σου.
Υπάρχουν κενά στην αγορά ΠΑΝΤΟΥ.
Σε όλες τις χώρες, σε πολλούς κλάδους, ΔΕΝ υπάρχουν εταιρείες σοβαρές.
Κι αυτό είναι μια ευκαιρία.
Ακούω ανθρώπους δίπλα μου να κλαίγονται για τα επαγγελματικά τους, για δυσοίωνο μέλλον, για έλλειψη ευκαιριών κλπ, κλπ.
ΤΡΙΧΕΣ!
Οι ανάγκες μας είναι πολύ υψηλότερες από τις προσφερόμενες υπηρεσίες και τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια.
Μυαλό και όρεξη θέλει.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 1:52 π.μ.,
andy dufresne said…
Ω, αγαπητή φιλομήλα,
όλο με προλαβαίνεις!
Πάλι σχολίασες την ώρα που έγραφα σχόλιο-απάντηση στην πανάσχημη.
Λες να ήθελε να την αφήσει τη φωτογραφία;
Δεν το πιστεύω, διότι ο υπεύθυνος μου είπε ότι ο κλέφτης ήταν πολύ φοβισμένος, πολύ αναστατωμένος, το ραντβεού τους για να πάρει πίσω τις μηχανές ήταν Χιτσκοκικό!
Ο κλέφτης ήθελε να δώσουν ραντεβού στις 2.00 το πρωί στην Ομόνοια (!) κι ο υπεύθυνος φοβόταν να πάει ραντεβουδάκι με τον κλέφτη εκείνη την ώρα στην Ομόνοια.
Τελικά, έγινε ραντεβού με συνοδούς κι απ' τις δυο πλευρές, όπως στις μαφιόζικες ταινίες!
At Δεκεμβρίου 06, 2006 2:50 π.μ.,
Filomila said…
Υποθέσεις κάνω..
Το πιθανότερο να μην κατάφερε να τις σβήσει.
Ή να μη φανταζόταν ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Αλλά η περιγραφή της εικόνας του να ακτινοβολεί στις φώτος, μου δημιούργησε αυτόματα την αίσθηση ότι αυτές τις φωτογραφίες του δε θα τις πείραζε, no matter what..Σα να ήταν παραπάνω από απλές φωτογραφίες..
Καληνυχτώ
PS: Ο φόβος, το ρίσκο, είναι διεγερτικά..
At Δεκεμβρίου 06, 2006 5:22 μ.μ.,
Ανώνυμος said…
Τώρα εγώ,γιατί λυπήθηκα τον μετανάστη;
Σε άλλη περίπτωση δε θα λυπόμουν καθόλου γιατί ξέρω πώς είναι να σε κλέβουν αλλά μου φάνηκε πολύ συγκινητική η στιγμή της αυτοπροσωπογραφίας και η πρόσκαιρη χαρά του,έστω και με κλεμμένη μηχανή.Φυσικά δεν επικροτώ αυτό που έκανε και χαίρομαι που η μηχανή γύρισε πίσω στους ιδιοκτήτες.Αφού τέλος καλό όλα καλά,ας δούμε,Άντυ,ότι η μηχανή σου έδωσε λίγη χαρά και σε αυτόν τον άνθρωπο που μάλλον δε θα έχει τα χρήματα να πάρει μία.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 5:55 μ.μ.,
Eleni63 said…
Ωραία ιστορία Αντυ. H κόρη σου υποθέτω βγάζει ήδη φωτογραφίες με την καταπληκτική της καμερα.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 6:31 μ.μ.,
Yannis H said…
Είναι στιγμές που δεν μπορείς να πεις ποιος είναι ο στραβός και ποιος ο σωστός... Έρχεται ο παράνομος μετανάστης στην Ελλα΄δα και βρίσκεται (γι’ αυτόν) σε μια κόλαση καταναλωτισμού. Σαν τον Σίσυφο, που έσπρωχνε το βράχο στην κορυφή κι αυτός κατρακυλούσε πίσω, είναι πολύ πιθανό να τελειώνει τη μέρα του και με το μισθό του κατρακυλάει πίσω εκεί που ξεκίνησε το πρωί. Όλα να φεύγουν για τα καθημερινά προς το ζειν. Γι’ αυτόν, κάποιος που έχει το «φετίχ των μηχανών» βρίσκεται στην άλλη άκρη του βουνού.
Δεν λέω να κατεβάσουμε τα βρακιά – λέω να μη φοράμε ζώνες αγνότητας. Γι’ αυτό και δεν συμφωνώ με τον αγαπητό Χάριγκρέκο, που έτσι κι αλλιώς εκφράζει πολλές φορές (μαντεύω εν γνώσει του) ακραίες απόψεις.
Από την άλλη, κάποιος που εισβάλει στην καθημερινότητά σου και στην αλλάζει με το ‘έτσι θέλω’, π.χ. ‘δώσε μου τα λεφτά ή την έβαψες’, μπορεί (αν μπορώ) και να του αστράψω μια κλωτσιά στ’ αρχίδια όλη δική του, που μπαίνει έτσι στη ζωή μου ο αλήτης.
Υπάρχει η ασυδοσία, ο προσωπικός νόμος του τάχα μου δυνατού ή πονηρού (εκεί τα παίρνω άγρια στο κρανίο) και η ανθρώπινη πραγματικότητα της φτώχιας δίπλα στους βολεμένους.
Και τα δύο είναι εξίσου πιθανά. Όπως είπα... Είναι στιγμές που δεν μπορείς να πεις ποιος είναι ο στραβός και ποιος ο σωστός.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 7:46 μ.μ.,
andy dufresne said…
Tαυτίζομαι με την άποψη της γεωργίας και του yannis h - είδες όμως γιάννη, ακόμα κι ο "σκληρός" harry είπε ότι μαλάκωσε στο τέλος!
Ο harry πάντως έχει δίκιο στο ότι τους χρειάζεται stelios στους μεταφορείς.
Και όχι μόνο.
eleni63,
η μικρή ζητάει φακούς και άλλα συμπράγκαλα, δεν της αρκούν οι δυνατότητες της μηχανής...
At Δεκεμβρίου 06, 2006 8:20 μ.μ.,
Yannis H said…
Αναρωτιέμαι, να σε λέω 'dirty harry' ή 'hard harry';
Το νομικό μας σύστημα βασίζεται στις ιδέες του Ρουσώ: "σκοπός του αναμορφωτικού συστήματος είναι η αναμόρφωση, όχι η εκδίκηση'.
Έχει σημασία να ξέρουμε με τι παίζουμε, το συναίσθημα δεν είναι πάντα ο καλύτερος οδηγός.
Το 'μόνο όσες είχαν το χαρακτήρα γίνανε πουτάνες', το αφήνω ασχολίαστο. Αν ήταν η ζωή τόσο ασπρόμαυρη, δεν θα υπήρχε λόγος ούτε για έγχρωμες τηλεοράσεις. Η κοινωνική εξήγηση του εγκλήματος είναι η αρχή - μετά μιλάμε για ενόχους. Διαφορετικά, εάν υπήρχαν καλοί-κακοί, καουμπόιδες-ινδιάνοι, μορφωμένοι-αμόρφωτοι, κτλ, εάν δηλαδή ΟΛΑ ήταν δεδομένα, τότε δεν θα συνέβαινε καμιά επανάσταση, καμιά αλλαγή. Κι εμείς δεν θα είχαμε καν το δικαίωμα να μιλάμε όπως μιλάμε.
Και... η ιστορία δεν είναι λιμάνι, να πούμε "εδώ είμαστε κι αράξαμε". Είναι ταξίδι. Ατελείωτο. Όλο και κάτι καινούριο γνωρίζεις.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 9:10 μ.μ.,
xenia said…
Προσέξτε τώρα μην σας πάρει τηλέφωνο σε κανα δυο μέρες ο υπεύθυνος της εταιρείας μετακόμισης και σας πεί "ένας εργάτης μου που πάντα κρατά φωτογραφική μηχανή(α! καμιά φορά συμβαίνει!!!) όταν εργάζεται, έχασε δυο κατά την μετακόμισή σας"!!! Όχι τίποτ' άλλο, τώρα υπάρχουν και τα πειστήρια!!! Τις αυτοφωτογραφίες του στις μηχανές σας!!!
Πάντως και για τον ιδιοκτήτη της μεταφορικής δεν μπορείς να είσαι και τόσο σίγουρος... Είμαι βέβαια λίγο καχύποπτη αλλά τους έχω παρατηρήσει πώς μιλούν στους εργάτες τους (το πείραμα - έρευνα εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια δυο μετακομίσεων, μία δικιά μου, μία φίλου που βοηθούσα) και δεν είναι (έτυχε να είναι, ας πω καλύτερα) και από τους καλύτερους τρόπους...
Τέλος πάντων -και λόγω της συναισθηματικής αξίας που υπερταιρεί των υπολοίπων αξιών στην παρούσα φάση- ευτυχώς που τις βρήκατε! Τώρα η princesa φωτογραφίζει και φωτογραφίζεται ανενόχλητη! Σα να μην συνέβει τίποτα, ποτέ!
Ξένια.
p.d. [...]Για καλή μας τύχη, ήταν παράνομος μετανάστης,
ο οποίος φοβούμενος τις απειλές του (παράνομου) αφεντικού του, παρέδωσε τις κλεμμένες μηχανές[...] Α! Προς στιγμή τρόμαξα ότι θα έλεγες ...τις παράνομες μηχανές!!! :-)))
At Δεκεμβρίου 06, 2006 9:11 μ.μ.,
Sarah said…
Γιαννη
Να μου επιτρεψεις να διαφωνησω. 4 ειναι οι σκοπoι του σημερινου συστηματος αντιμετωπισης εγκληματιων.
Αναμορφωση
Αποτροπή
Τιμωρια
Περιορισμος/προστασια των αλλων.
Αυτα δεν τα λέω εγώ. Τα λενε ολα τα συγχρονα βιβλια Εγκληματολογιας.
Απο κει και περα αν δεις τα ποσοστα αυτων που επιστρεφουν στις φυλακες, αναρωτιεσαι...
Το reoffense rate φτνει το 37% και το re-imprisonment rate το 49% (για Φλοριδα).
Οι παραγοντες που επιδρουν βρισκονται recidivismreport και η αληθεια ειναι όταν δεις πολυ βιαιο εγκλημα από κοντα αρχιζεις και αναρωτιεσαι πολλά πραγματα. Και σε αυτα που αναρωτιέσαι, ο Ρουσσω δεν παιζει πια ρολο.
Γνωρισα από κοντα ενα κολ γκερλ στην Αθηνα, πολυ πιασμενη οικονομικά. Μου ειπε ξεκαθαρα οτι δεν γουσταρε να δουλευει σε άλλη εργασια, και ότι εκανε κεφι το σεξ. Οι δε περισσότερες ερευνες που εχουν γινει με πορνες δείχνουν ότι πολλές απο αυτες, το διάλεξαν, δεν τους επεβλήθη.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 9:15 μ.μ.,
xenia said…
διόρθωση: υπερτΕρεί...
Και βέβαια η ιστορία της πανάσχημης... Ουφ... Ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί σε μια μετακόμιση... (Εντάξει, μετά το τραβηγμένο ενδεχόμενο να εξαφανιστούν ΟΛΑ σου τα έπιπλα:-( που δεν πιστεύω, δηλαδή...)
Ξ.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 9:36 μ.μ.,
Yannis H said…
Αγαπητή «Πανάσχημη» σε παρακολουθώ και σε χαίρομαι ειλικρινά. Επέτρεψέ μου να αμφιβάλω για τις στατιστικές των ΗΠΑ, καθώς υπάρχουν και ιδιωτικές φυλακές που πληρώνονται με το κεφάλι (αν φύγει κάποιος σήμερα παίρνουμε λιγότερα, δεν ξέρω αν ξέρεις πόσο συχνό είναι να κάνει κάποιος περισσότερο χρόνο σε φυλακές, ενάντια σε δικαστική εντολή, για καθαρά οικονομικούς λόγους).
Επίσης, πολλά μπορώ να δεχτώ – αλλά η συζήτηση σε θέματα αρχών γίνεται σε επίπεδο αρχών, όχι «κάποιος μου είπε και το αναπαράγω». Οι αρχές του Ρουσώ είναι οι αρχές του δυτικού δικαστικού συστήματος, όχι κάτι που επινόησα. Θα χαρώ να μιλήσω με βάση την (παράξενη, απούσα) αρχή που δικαιολογεί την ποινή του θανάτου με βάση τις βασικές αρχές του σωφρονιστικού κώδικα. Στο δικό μου το χωριό, όταν εκτελείς κάποιος δεν του δίνεις τη δυνατότητα σωφρονισμού – μακάρι ν’ ακούσω τον αντίλογο.
Τέλος, δεν θα αναφερθώ στο πόσοι ξαναμπαίνουν στις φυλακές. Για μένα, όσο και αν ακούγεται ουτοπικό, πρώτα φτιάχνεις ένα λειτουργικό σύστημα που προσέχει, όταν κάποιος μπει στη φυλακή να μην ξαναμπεί (και όχι το αντίθετο). Επίσης, δεν γνώρισα ποτέ σοβαρό έγκλημα – και μακάρι να μη γνωρίσω. Είναι πιο εύκολο να μιλώ σε επίπεδο αρχών, χωρίς προσωπική φόρτιση.
Προσωπικά, όσον αφορά την τελευταία σου παράγραφο, έχω γνωρίσει μια πουτάνα στη Θεσσαλονίκη. Ποτέ δεν τη ρώτησα για τη δουλειά της, τις επιλογές της, ποτέ δεν μου είπε. Ποτέ δεν την άγγιξα. Αλλά ξέρω ότι ήταν Κυρία. Η (λεγόμενη) μαντάμ της έσκυβε το κεφάλι. Το είδα με τα μάτια μου και μου το είπε (σαν να μην το έβλεπα) η μαντάμ.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 9:56 μ.μ.,
Sarah said…
Tα νουμερα που δινουν οι επισημες αρχες και το FBI περιλαμβανουν τον συνολικο αριθμο φυλακισμενων. (Οι ευρισκομενοι σε ιδιωτικες φυλακες ειναι μολις το 3% του συνολικου πληθυσμου φυλακισμενων). Το μεγαλο προβλημα στην Αμερικη ειναι αυτο που περιεγραψα, οτι η πλειοψηφια (σε πολλες πολιτειες ειναι πλειοψηφικο πια το ποσοστό επιστρεφει.)
Οποτε απο κει και περα τα ερωτηματα που δημιουργουνται ειναι τα εξης:
Επιστρεφουν επειδη προσπαθησαν τον ισιο δρομο, εμεις τους κλεισαμε την πορτα, και ετσι δεν ειχαν αλλη επιλογη από το να επιστρεψουν;
΄Η μερικοι άνθρωποι εχουν "κλίση" προς την εγκληματική συμπεριφορά;
Απο αυτα που ειδα εγω, νομιζω ότι το εγκλημα μαθαινεται μεσα σε μια ιδιομορφη υποκουλτουρα στις φτωχογειτονιές κυρίως, και ναι, η κλιση υπάρχει, διοτι τα προγραμματα υποστηριξης τους ειναι πάμπολλα, και απλά δεν πανε.
Ο Ρουσσω δυστυχως στην πραγματικότητα δεν εφαρμόστηκε.Μαλλον Χερμπερτ Σπενσερ βλέπω.
Οι διαφορες στην αντιμετωπιση του κοινου ποινικου δικαιου και αυτου που ονομαζουμε corporate crime (που σχεδον πάντα εκδικαζεται σε αστικο δικαστηριο με ελαχιστη χρηματική ποινη) περιγραφουν ενα συστημα διαφορετικό. Οι δε επιπτωσεις του δευτερου (απο οικονομικης πλευρας) ειναι εκατονταπλάσιες του πρωτου.
Ενδεικτικα ανtιγραφω από το Multinational monitor
The results of the study were startling: two-thirds of the top corporations had had federal actions brought against them, and the 300 largest manufacturing corporations had averaged more than three violations each during the two-year period. Even more startling, the penalties assessed against these corporate lawbreakers rarely exceeded a $1,000 fine.
Ironically, the economic costs of lawbreaking corporations far exceed the cost of street crimes. The average economic loss caused by individuals who commit crimes - approximately $8,000 - is dwarfed by the average economic loss caused by the corporate lawbreaker - more than $300,000.
Δεν νομιζω να διαφωνούμε για την πορνη. Και η δικη μου γνωστη κυρια ήταν. Χρυση καρδια. Αυτο που ειπα ήταν ότι της αρεσε αυτο που εκανε. Γι αυτο και το διάλεξε.
At Δεκεμβρίου 06, 2006 10:10 μ.μ.,
Sarah said…
Χαρυ
Τι ειναι ηζυ;
Καταδεξου να μου απαντησεις αυτη τη φορα.... αν θες να φας σπιτική σπανακοπιτα.
At Δεκεμβρίου 07, 2006 12:24 π.μ.,
Sarah said…
Spinach pie on the way!
And the best wine Calfornia has ever produced!
At Δεκεμβρίου 07, 2006 2:46 π.μ.,
andy dufresne said…
Λοιπόν, αφού απουσίασα όλη μέρα (ωραίος οικοδεσπότης είμαι...), οφείλω να ανακεφαλαιώσω τα βασικά θέματα.
1. Θανατική ποινή
2. Σωφρονιστικό σύστημα
3. Κοινωνική ή ατομική ευθύνη των ανθρώπων του κοινωνικού περιθωρίου (πχ πόρνες)
4. Σπανακόπιτα californication
1. Είμαι εναντίον. Δεν το λέω ελαφρά τη καρδία, γνωρίζω τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, αλλά τελικά είμαι εναντίον.
Ακόμη κι αν το σωφρονιστικό μας σύστημα συνεχίσει να είναι όσο αποτυχημένο όσο είναι μέχρι σήμερα, η θανατική ποινή πρέπει να καταργηθεί.
Όσο η εξουσία σκοτώνει, δεν έχουμε την παραμικρή ελπίδα να σταματήσουμε να είμαστε ζούγκλα.
2. Είναι μία από τις σπάνιες φορές που διαφωνήσω με το φίλο μου το γιάννη. Δεν πιστεύω ότι στο σωφρονιστικό σύστημα, ούτε στις ΗΠΑ ούτε πουθενά, κινεί τα νήματα το κεφάλαιο.
Η αδυναμία του συστήματος οφείλεται, κατά η γνώμη μου, στην αδιαφορία της κοινωνίας μας στο πρόβλημα.
Δεν γίνονται ανάλογες επενδύσεις σε υποδομές, διότι δεν περισσεύουν ποτέ τα λεφτά.
Ελάχιστοι θέλουν να εργάζονται στις φυλακές, ως φύλακες, καθαριστές, ψυχολόγοι κλπ.
Λείπει η παιδεία για την ομαλή επανένταξη.
3. Νομίζω ότι συμβαίνουν και τα δύο, οπότε το ερώτημα είναι σε τι ποσοστό. Κι εγώ έχω διαβάσει παρόμοια στοιχεία με αυτά που δίνει η πανάσχημη. Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που δεν θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει η κοινωνία να φροντίσει να έχει μηχανισμούς βοήθειας, επανένταξης κλπ, διότι έστω και 1 στους 10 να σωθεί, αξίζει ο κόπος.
Οι αιτίες που δημιουργούν τις πουτάνες, τους κλέφτες και τους πραγματικούς περιθωριακούς δεν λύνονται, τουλάχιστον όσο θα ζήσουμε εμείς (αν λυθούν ποτέ).
4. Την ήξερα κι εγώ την απάντηση, δεν δικαιούμαι κομματάκι;
At Δεκεμβρίου 07, 2006 6:14 μ.μ.,
andy dufresne said…
Στο συγκεκριμένο δεν θα συμφωνήσουμε harry.
Η ανθρωπότητα δοκίμασε για χιλιάδες χρόνια τo an eye for an eye και παρέμεινε ζούγκλα.
Το άλμα προς τα μπρος έγινε με την αργή αλλά σταθερή εφαρμογή των αρχών του Διαφωτισμού.
Ήδη, με λιγότερα από 100 χρόνια εφαρμογής της κατάργησης της θανατικής ποινής στις περισσότερες χώρες της Δύσης και παρόλα τα τεράστια προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος, η εγκληματικότητα μειώνεται.
Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή είναι θεμέλιο για τον πολιτισμό του μέλλοντός μας.
At Δεκεμβρίου 07, 2006 6:28 μ.μ.,
Stavros Katsaris said…
Καλησπέρα!
Απίστευτη ιστορία!
Να σου κάνει δώρο ο ΝΔ και να στο κλέβει παράνομος εργάτης που δουλεύει παράνομα σε νόμιμο γραφείο μετακομίσεων!
Μύλος!
Ευτυχώς τέλος καλό όλα καλά!
Εμείς μετακομίσαμε πριν 1 χρόνο και ευτυχώς δεν έλειψε τίποτα!
Αν εξαιρέσεις οτι έσπασαν ένα πιάτο και κάτι ποτήρια που είχα σκοπό να το κάνω μόνος μου τα έφεραν όλα άψογα!
At Δεκεμβρίου 07, 2006 7:45 μ.μ.,
andy dufresne said…
@stavros katsaris,
"ένα πιάτο και κάτι ποτήρια", ούτε ρουθούνι δεν άνοιξε.
Εγώ είχα αρκετά παράπονα, αλλά όλα σχετικά minor.
Χάλασαν το ψυγείο, τσαλάκωσαν περιοδικά (από αυτά που τα φυλάω σαν τα μάτια μου για πολλά χρόνια), μπέρδεψαν τα ρούχα κλπ.
Ευτυχώς που σσυσκεύασα δίσκους και CD μόνος μου.
@reactor69,
φαντάσου να χάριζε ο γάτος σταυρουδάκια!!!
Πολύ προχωρημένο...
Στο quiz σου:
έκανα το στ) και μου πέρασε απ' το μυαλό το ζ), αλλά ήταν πρακτικά δύσκολο - έτσι πώς έγινε η φάση, ο τυπάκος εξαφανίστηκε μετά.
At Δεκεμβρίου 07, 2006 7:59 μ.μ.,
numb said…
Kαλησπέρα.
Όταν μετακόμισα πριν από 3 χρόνια εδώ που βρίσκομαι, χάθηκαν δυστυχώς 4 αγαπημένα μου σιντί. Εντάξει, τα αγόρασα σχεδόν αμέσως. Στη μεταφορά είχα και άλλες απώλειες αλλά τελικά όλα καλά. Κακός μπελάς οι μετακομίσεις. Τώρα που εγκαταστάθηκες, να ανεβάζεις κείμενα πιο συχνά, οκ?
ΥΓ: Καταπληκτική η ιστορία, αλλά και τα σχόλιά σου.
At Δεκεμβρίου 07, 2006 8:17 μ.μ.,
numb said…
όταν γράφω βιαστικά, κάνω λάθη...
...και τα σχόλιά σου εξαιρετικά
At Δεκεμβρίου 07, 2006 10:11 μ.μ.,
ioannisk said…
andy καλησπέρα,
Ανήκω σε αυτούς που βλέπουν με συμπάθεια τον λαθρομετανάστη. Προφανώς δεν έκλεξε εμένα, πόσο μάλλον αντικείμενα με συναισθηματική αξία, αλλά το γεγονός ότι έχει φάει όλα τα σκ... του κόσμου για να έρθει σε μία γη της επαγγελίας με κάνει να τον συγχωρέσω.
Μιας και λες για μετακομίσεις και αντικείμενα με συναισθηματική αξία... μου θύμισες το Fly (flight το λένε στην Ελλάδα;) jacket και το μπλουζάκι Ramones 90 που πέταξε η μάνα μου στην μεγάλη μετακόμιση, όταν γυρνούσαμε στην Ελλάδα...
At Δεκεμβρίου 07, 2006 10:12 μ.μ.,
ioannisk said…
Συγνώμη αλλά δεν κρατήθηκα.
"Την αποψη μου περι Δικαιοσυνης τη συμμεριζεται το 80% της ανθρωποτητας"
Ας τους μετρήσουμε:
Οι Ταλιμπάν, οι μουλάδες στο Ιράν, οι reborn-christians στο αμέρικα, οι λεπενικοί κλπ στην Ευρώπη, το Χ% των αλαβανογραικών (όπως εσύ, εγώ είμαι βλάχος)... ξέχασα άλλους;
At Δεκεμβρίου 07, 2006 10:58 μ.μ.,
Sarah said…
Πειτε μου τι θα κανατε με αυτον
Απο περιεργεια ρωτω. Τι τιμωρια θα του βαζατε;
At Δεκεμβρίου 07, 2006 10:59 μ.μ.,
Sarah said…
Τα λινκ του CNN δεν κραταν πολυ, αν εχει φυγει, ξεχαστε το.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 12:52 π.μ.,
andy dufresne said…
@numb2006,
με τις μετακομίσεις έχω βαρεθεί, 3 σε 5 χρόνια, τις πρώτες 2 μόνοι μας, την 3η με τα προβλήματα που διάβασες.
Τhanx για τα καλά σου λόγια.
@harrygreco,
αισθάνομαι κάπως σαν τον Πατέρα Μαγδαληνή που περιμάζωξε τον Γιάννη Αγιάννη στους Αθλίους.
Δεν πιστεύω στη σκληρή τιμωρία, άρα, στο μικροέγκλημα δείχνω κατανόηση και αγάπη.
Από μορφωμένους ανθρώπους έχω περισσότερες απαιτήσεις, κατανόηση και συγχώρεση.
Σε καταλαβαινω πάντως ότι δεν μ καταλαβαίνεις.
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε - κανονικά.
@ioannisk said,
μου θύμισες το Fly (flight το λένε στην Ελλάδα;) jacket και το μπλουζάκι Ramones 90 που πέταξε η μάνα μου στην μεγάλη μετακόμιση, όταν γυρνούσαμε στην Ελλάδα...
Ωχ!
Πω, πω, ήττα!
Τώρα μου θύμισες τη συλλογή με τα t-shirt μου, μαύρα τα περισσότερα, αλλά τα τελευεταία χρόνια προτιμώ τα παρδαλά, μωβ, κίτρινα, φούξια, πορτοκαλί.
Επί της ουσίας έχεις δίκιο για τους υποστηρικτές της θανατ. ποινής, αλλά για να είμαστε δίκαιοι υπάρχει και μία πλευρά που την υποστηρίζει, η οποία δεν είναι φανατική, όπως τα παραδείγματά σου.
Εκφράζεται εδώ από τον harry, την πανάσχημη (νομίζω), και γενικώς από μεγάλο μέρος των ρεπουμπλικάνων, αλλά και (μικρότερο των δημοκρατικών των ΗΠΑ.
@πανάσχημη,
ισόβια.
Τώρα το τί σημαίνει ισόβια είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.
Ίσως εδώ η συζήτηση να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Γνωρίζοντας την άποψη του harry, να πω ότι διαφωνώ με την άποψη (του θείου Κώστα...) "όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια".
At Δεκεμβρίου 08, 2006 1:28 π.μ.,
Sarah said…
Αντυ κανεις λαθος.
Δεν την στηριζω. Η αντιθεση μου όμως δεν βασιζεται σε φιλοσοφικα/ηθικα διλημματα, αλλά στο υψηλο ποσοστο λαθων που διαπιστωνουμε σε υποθεσεις τετοιες.
Αντιγραφω
Capital punishment in Illinois came under the microscope after a group of journalism students at Northwestern began looking into the case of Anthony Porter in the late 1990s.
The students, working with their professor and a private investigator, found evidence that cleared Porter after 17 years on death row. Ryan vowed he would do whatever it took to "prevent another Anthony Porter."
Κι ετσι ο κυβερνητης Ραϊαν του Ιλλινοϊ μετετρεψε ολες τις θανατικες ποινες σε ισοβια διότι όπως ειπε
Our capital system is haunted by the demon of error: error in determining guilt and error in determining who among the guilty deserves to die. What effect was race having? What effect was poverty having?
Κοιτα σωρεια λαθων στο innocencelist
Μερικοί περασαν πάνω από 30 χρονια στο death row πριν αθωωθούν.
Τι θα ήθελα να συμβει σε κάποιον που θα μου σκοτωνε το παιδι; Θα τον ήθελα νεκρο,δεν έχω αμφιβολία.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 2:00 π.μ.,
andy dufresne said…
Σόρυ για την παρανόηση.
Φυσικά, το επιχείρημά σου φτάνει και περισσεύει για την κατάργηση της θανατ. ποινής.
Αλλά επιμένω στην ηθική του θέματος.
Αν υποθετικά μια μέρα φτάσουμε να μην έχουμε αμφιβολίες και λάθη, πχ καταγραφή των πάντων α λα big brother, τότε θα νομιμοποιήσουμε τη θανατ. ποινή;
Δεν θα μ' ενδιέφερε να δω νεκρό το δολοφόνο του παιδιού μου.
Ενστάσεις τύπου "έξω απ' το χορό" δεκτές.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 9:47 π.μ.,
Yannis H said…
Θανατική ποινή…
Μου κάνει εντύπωση που στη Δύση οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της θανατικής ποινής, είναι οι πιο συντηρητικοί. Οι ίδιοι, για παράδειγμα, που θέλουν να απαγορευτούν οι αμβλώσεις. Στη μια περίπτωση βλέπουν φόνο αθώου – στην άλλη απονομή δικαιοσύνης. Είναι και οι ίδιοι που θα πουν σε άλλη στιγμή και με βάση την ίδια θρησκεία ‘μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε’. Τέτοια τρικυμία εν κρανίω, απόλυτες θέσεις και ‘οφθαλμό έναντι οφθαλμού’, παραπέμπουν κυρίως σε βάρβαρες και πρωτόγονες κοινωνίες. Που δεν έχουν τη φαιά ουσία να σκεφτούν τον εαυτό τους. Που δεν τους απασχόλησε ποτέ η πιθανότητα επεξεργασίας και της άλλης άποψης.
Θάνατος: η απόλυτη απουσία. Η πιο αμετάκλητη τιμωρία. Μόνο σαν απόλυτη εκδίκηση στο απόλυτο κακό μπορεί να ειδωθεί.
Αδυνατώ να το δω με λογική ή κατανόηση. Είναι η υπέρτατη βαρβαρότητα.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 2:34 μ.μ.,
Αλεξία Ηλιάδου (synas) said…
Σκότωσες, σκότωσα.
Ποια η διαφορά μας;
At Δεκεμβρίου 08, 2006 2:50 μ.μ.,
Sarah said…
Υπαρχει μια θαυμασια έκεθεση από το πανεπιστημιο του Μιτσιγκαν με όλα τα επιχειρηματα, υπερ και κατά, εδω και στην σελιδα 9 ενα τμημα της ομιλίας του δικαστη Κογκαν (Florida) που περιγραφει και επιβεβαιωνει τον κινδυνο εκτελεσης αθωου. Δειτε και τι λέειή άλλη πλευρα σάυτό το θέμα.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 3:13 μ.μ.,
An-Lu said…
Τα απρόσμενα δώρα, είναι τα καλύτερα και οι επιστροφές ακόμα περισσότερο!!!!!
At Δεκεμβρίου 08, 2006 3:16 μ.μ.,
resident said…
Έχω συγχωρέσει άνθρωπο ο οποίος παραλίγο να μου αφαιρέσει την ζωή.Στην αρχή,δεν λέω,έτρεφα μίσος και οργή, αλλά με την πάροδο του χρόνου τα αισθήματα αυτά αμβλύνθηκαν.Την ημέρα της δίκης αφού είπα στο δικαστήριο ότι τον συγχωρώ και δεν θέλω την τιμωρία του,με αγκάλιασε και με φίλησε. Πήρα κάποια αποζημίωση,αλλά μέχρι εκεί,δεν ήθελα κάτι παραπάνω.
Υπάρχει πολύ κακό στον κόσμο όμως νομίζω ότι οι εκδικητικές τιμωρίες δεν θα βελτιώσουν την κατάσταση.
Σωτη τριανταφυλου
η «συγχώρεση»
Η «Συγχώρεση» είναι ένα αφήγημα για τη βία του κόσμου αλλά, κυρίως, για την καλοσύνη. Κι αν η ιστορία τής ανθρωπότητας προχωρεί χάρη στον εγκληματία που κρύβουμε μέσα μας καθώς και σε πείσμα του η καλοσύνη είναι άχρονη και δεν έχει ηλικία.
Στη «Συγχώρεση» γίνονται τρεις αποτρόπαιοι φόνοι, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ένα παιδί εξαφανίζεται^ μια οικογένεια πληρώνει το τίμημα την εύθραυστη αρμονία διαδέχεται η αγωνία, η απελπισία, το μίσος, η απατηλή επιθυμία για εκδίκηση. Το έγκλημα τιμωρείται σκληρά, αλλά η τιμωρία δεν φέρνει τη λύτρωση προπάντων, δεν φέρνει πίσω τους νεκρούς. Όλα γύρω της κλυδωνίζονται επικίνδυνα, και η Αντόνια πέφτει και τσακίζεται. Μετά από χρόνια και χρόνια σε μια ιδιωτική κόλαση, ξαναβρίσκει τη μικρή θέση της στον κόσμο: η συγχώρεση είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιζήσει.
Στη «Συγχώρεση» ξεδιπλώνεται ο Αμερικανικός Νότος σήμερα: η «αμερικανική» αφέλεια μαζί με την απάνθρωπη ηθική της Παλαιάς Διαθήκης, το θρησκευτικό συναίσθημα και οι εγκληματικές του παρενέργειες^ οι αιμοσταγείς νόμοι και οι όχι λιγότερο αιμοδιψείς «φιλήσυχοι πολίτες» που συσπειρώνονται σε μια κοινωνία χωρίς σοφία και χωρίς έλεος.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 3:36 μ.μ.,
Sarah said…
Συμφωνω τοσο πολύ με το ευαίσθητο κειμενο του resident.
Πραγματι, απο πολλές συνεντευξεις που είδα με συγγενεις θυμάτων, ολοι είπαν ότι η εκτελεση δεν τους έφερε closure. Οχι πως όλοι συγχωρεσαν. Εξαρταται από το εγκλημα. Παλια μια γνωστη μου ειχε πέσει θύμα πολύ βίαιου εγκληματος στο οποίο πλην των άλλων και μαχαιρώθηκε, δεν ξέρω αν το συγχωρεσε, αλλα πάντως το ξεχασε.
Αλλο όμως ενα οποιοδηποτε βιαιο εγκλημα και άλλο η δολοφονια παιδιου. Εκει υπάρχει κατι το αφορητα διεστραμενο. Κοντα στην πόλη μου, ενας τυπος, Κιούϊ τον έλεγαν, απηγαγε ενα ενιαχρονο κοριτσι, την Τζεσικα Λανφορντ, την βιαζε για 48 ωρες και μετα την εθαψε ζωντανή.
Σκεφτομαι πολύ αυτη τη σκηνή, του θαψίματος ενος ζωντανού, και την φρικη που ενιωσε. Ειχε μια τετοια σκηνή το Dirty Harry, αν το θυμαται κανεις.
Συγχωρεστε με και σεις λοιπον, αλλά όταν τον εκτελέσουν ton Κιούϊ, δεν θα χαρώ, αυτο σίγουρο, αλλά ούτε θα λυπηθώ.
Αυτο που έγινε στην Τζεσικα ειναι πέρα των δυνατοτητων μου κατανόησης.
At Δεκεμβρίου 08, 2006 4:24 μ.μ.,
giant13 said…
Andy,
Πιστεύω σιγά σιγά να ρυθμίζονται και οι τελευταίες λεπτομέρειες στη νέα στέγη, οπότε τις γιορτές θα τις αφιερώσετε στην μπαμπίνα.
Πολύ χάρηκα τα comments πριν λίγες μέρες (4/12/06) στο blog του Γάτου σχετικά με GT3, χρόνους γύρων στα Μέγαρα κλπ. Αλήθεια έκανες 1:08; ή δούλευες τον Reactor69; Τέλος, πάνω στην πρόταση του Πόντικα γιά αγορά ενός διθέσιου supercar από κοινού με άλλους γκαζοτίμονους του μπλόγκ, έχω να προτείνω και την απόκτηση ενός άλλου οχήματος γιά την μεταφορά του γκρούπ στην πίστα, και μάλιστα αξιοποιώντας τον χρόνο παίζοντας. Αυτό το όχημα μάλιστα θα το χαρεί και ο Χάρρυ. Αν θές να το δείς Εδώ
At Δεκεμβρίου 08, 2006 8:29 μ.μ.,
andy dufresne said…
@yannis h,
μαζί σου είμαι, αλλά σου συνιστώ, όπως και σε όλους, να διαβάσετε το link της πανάσχημης.
Δεν μου άλλαξε τη γνώμη, αλλά με προβλημάτισε αρκετά.
@synas,
διάβασε το link της π., μπορεί να μην αλλάξεις γνώμη, αλλά σίγουρα θα προβληματιστείς από τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς.
Η μελέτη είναι επιστημονική και επικαλείται στοιχεία που δείχνουν ότι για παράδειγμα στα "κτήνη" δεν έχει βρεθεί γιατρειά, σκοτώνουν και μες στη φυλακή ή όταν βγουν.
@πανάσχημη,
σ' ευχαριστώ πολύ για το link που μας χάρισες, το θεωρώ εξαιρετικό.
Πάντως, εγώ τελικά μένω στη στατιστική που λέει ότι στις χώρες που επιτρέπουν τη θανατική ποινή, η εγκληματικότητα είναι μικρότερη.
Για τα "κτήνη" έχεις δίκιο, υπερβαίνει καθε λογική το θέμα.
Ίσως γι 'αυτούς να χρειάζεται εξαίρεση.
@an-lu,
δεν μπορείς να διανοηθείς τη χαρά μας, μόλις μάθαμε ότι βρέθηκαν οι μηχανές.
Να 'σαι καλά.
@the resident,
εκπληκτικό το κομμάτι που παρέθεσες, σε ευχαριστώ ιδιαίτερα.
Μπράβο σε σένα, μπράβο και στη Σώτη.
@giant13,
believe it or not, κάθε μέρα έχουμε κάποιον τεχνίτη στο σπίτι, ένα μήνα μετά τη μετακόμιση!
Είναι παλιό το σπίτι, χρειαζόμαστε αναβάθμιση και σε διάφορες συσκευές, οπότε, ακόμα τρέχουμε.
Το 1:08 δεν είναι και τίποτα σπουδαίο στα Μέγαρα.
Οι εκπαιδευτές με το ίδιο αυτοκίνητο έκαναν 1:06.
Χάρρυ δες το όχημα που προτείνει ο giant13, θα σ' αρέσει.
The absolute ikuopmist car!
At Δεκεμβρίου 08, 2006 9:22 μ.μ.,
Zontas said…
Άκου τώρα διαστροφή που την έχουμε οι bloggers, στο σπιτικό του νέου πατέρα, που σπαρταράει η καρδιά του όποτε βλέπει το φραντζολάκι να γελάει, να του στήνουμε ψιλή κουβεντούλα για την θανατική ποινή. Δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω αν είχα προλάβει νωρίτερα, σεντόνια θα έγραφα. Εκ των υστέρων όμως, μόνο έχω να πω, μην μας αφήνεις αγόρι μου να σε παρασύρουμε σε τελετές μαυρίλας, εκεί εσύ επιμονή στη γιορτή της ζωής. Αν και φαντάζομαι δύσκολο να σε παρασύρουμε αφού είναι εκεί η φραντζόλα, κάνει πάρτυ, χορεύει κι ο μπαμπάς, θέλει δεν θέλει. Αυτή η αίσθηση του επείγοντος που έχει η φροντίδα ενός μωρού, επείγον στη γκρίνια, επείγον και στην ξέφρενη χαρά, είναι από τις πιό ιαματικές ανθρώπινες εμπειρίες. Δίνει στη ζωή το 'μέτρο' και το τέμπο της. Τυχερέ !
:)))
At Δεκεμβρίου 08, 2006 10:24 μ.μ.,
andy dufresne said…
Τελικά, σ' αυτό το blog ή για αυτοκίνητα ή για τη θανατική ποινή θα συζητάμε.
harry,
γνωρίζεις την αντιπάθειά μου για τα αμερικάνικα αυτοκίνητα.
Ε, λοιπόν η λίμο είναι η μόνη κατηγορία που προτιμώ αμερ.
Ψέματα είπα, υπάρχει κι άλλη μία: τα 4θέσια κάμπριο.
zontas,
δεν είμαι ούτε προληπτικός, ούτε δεισιδαίμων, οπότε δεν με πειράζει, τουναντίον χαίρμαι που γίνονται ωραίες συζητήσεις στο blog μου.
Όπως είπες πολύ όμορφα:
αφού είναι εκεί η φραντζόλα, κάνει πάρτυ, χορεύει κι ο μπαμπάς, θέλει δεν θέλει. Αυτή η αίσθηση του επείγοντος που έχει η φροντίδα ενός μωρού, επείγον στη γκρίνια, επείγον και στην ξέφρενη χαρά, είναι από τις πιό ιαματικές ανθρώπινες εμπειρίες. Δίνει στη ζωή το 'μέτρο' και το τέμπο της.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, το tempo είναι allegro, troppo allegro...
At Δεκεμβρίου 08, 2006 10:36 μ.μ.,
Zontas said…
Προληπτικός και δεισιδαίμων; Ούτε μου πέρασε από το μυαλό, όταν το έγραφα. :))
Είχα άλλους εμβριθείς στοχασμούς, αλλά επειδή είπα πολλά πολλά ψυχοαποτέτοια σήμερα και θα αρχίσουν δικαίως οι φάπες, επιφυλλάσομαι :))
At Δεκεμβρίου 09, 2006 6:20 μ.μ.,
Sarah said…
Είχα έναν συμφοιτητή παλιά, τον Ριτσαρντ, παίρναμε μαζί μαθήματα Ισπανικής λογοτεχνίας, και ονειρευόταν να αλλάξει τον κόσμο. Δεχτηκε μια θέση καθηγητή στην Μπογκοτά όπου και δολοφονήθηκε.
Είχα και μια συμφοιτήτρια, πολύ φίλη, που νωρίς αρρώστησε με τον πλέον διεστραμένο καρκίνο που έχω δει, ούτε τηλέφωνο δεν την έπαιρναν όταν πήρε την κάτω βόλτα.
Να τον χαίρεστε τον κόσμο σας.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 7:49 μ.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Πανάσχημη ειπε
Να τον χαίρεστε τον κόσμο σας.
Ξέρεις καναν καλύτερο; Τι στο διάλο κάνουμε εδώ πέρα, να βασανιζόμαστε και να έχουμε συνείδηση των βασάνων μας...
At Δεκεμβρίου 09, 2006 7:53 μ.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 8:50 μ.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Το θέμα κληρονομικότητα/περιβάλλον και ελεύθερη βούληση/ντετερμινισμός είναι τεράστιο.
Μπορείτε να πάρετε μερικά hints από μελέτες μονοωoγενών διδύμων που χωρίστηκαν στην γέννα.
Πχ ένας μεγάλωσε στις ΗΠΑ σε εβραική οικογένεια και ο άλλος στην ναζιστική Γερμανία. Μιλάμε για το ίδιο ακριβώς γονιδιακό υπόστρωμα.
Τι φαντάζεστε ότι είχαν κοινά; Αν δεν γνωρίζετε θα εκπλαγείτε και ίσως αναθεωρήσετε απόψεις περί "ελευθερίας" της ανθρωπινης βούλησης
At Δεκεμβρίου 09, 2006 9:36 μ.μ.,
Zontas said…
"Να τον χαίρεστε τον κόσμο σας."
Αν στη ζωή για κάποιους μετράει μονάχα η σούμα κι όχι κάθε αριθμός και κάθε πράξη χωριστά, ακόμα και τότε, πρέπει να βάλουν μια υπενθύμιση, κάθε φορά που την κάνουν, ότι στη ζωή δεν ξέρουμε όλοι την ίδια αριθμητική, ούτε καν ο ίδιος άνθρωπος χρησιμοποιεί για μια ολόκληρη ζωή την ίδια αριθμητική
ΥΓ Κάποιον η ψυχή του τον έστειλε στη Μπογκοτά και κάποιου άλλου την ψυχή την τσάκισε ο καρκίνος. Παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τη ζωή μας ,έλεγε ο Μαλρώ, μάλλον γιατί δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό, το πως να μετρήσουμε τη δική μας ζωή, και το γεγονός ότι τίποτα δεν αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 9:46 μ.μ.,
andy dufresne said…
Στιγμές είναι η ζωή, δίκιο έχει ο zontas.
Κι ο αφορισμός της πανάσχημης όμως στιγμή είναι, έτσι καταλαβαίνω εγώ.
Την έχω πετύχει να εξυμνεί τον κόσμο μας, σε άλλες στιγμές.
Και ποιος δεν έχει αφορίσει τους πάντες και τα πάντα, κάποια στιγμή στη ζωή του;
At Δεκεμβρίου 09, 2006 9:54 μ.μ.,
andy dufresne said…
@antonios liolios said...
Το θέμα κληρονομικότητα/περιβάλλον και ελεύθερη βούληση/ντετερμινισμός είναι τεράστιο.
Συμφωνώ αλλά η συζήτησή μας μιλούσε για κάτι παρεμφερές, όχι όμως ακριβώς το ίδιο.
Στην αντίπερα όχθη της ελεύθερης βούλησης, μπαίνει όχι ο ντετερμινισμός, αλλά η "κακούργα κενωνία".
Ή θέλει (εκείνη) να είναι πόρνη ή δεν την αφήνει (η κενωνία) να το αποφύγει.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 10:15 μ.μ.,
Sarah said…
Δεν ειναι αφορισμός, φυσικά και γιορταζω τη ζωη, πάντα γνωριζω πόσο τυχερή είμαι.
Αλλα αυτη η αγανάκτηση μου βγαινει κάθε Χριστούγεννα με όλα αυτα τα ευτράπελα που βλέπω.
Από κοσμηματοπωλείο σε κοσμηματοπωλείο και από μπουτικ σε μπουτικ. Και πάντα με ενα κινητο κολλημενο στο αυτι να ανταλλασουμε ανοησιες. Μετα αν δεν πουμε πόσο ξοδέψαμε για ρεβεγιον, δεν γίνεται, θα σκάσουμε.
Η υποκρισία και ο βανδαλισμός της εποχης των Χριστουγέννων με ενοχλει και μου θυμίζει άλλες περιπτωσεις ανθρώπων που γνώρισαν κάτι παραπάνω από μένα και που έμαθαν το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Τι στο διάολο κάνουμε τέτοια επίδειξη πλουτου με αφορμή την γένηση του Χριστού;
Δεν θα ηταν πιο έντιμο να γιορτάζαμε την γέννηση του Βαρδινογιάννη;
At Δεκεμβρίου 09, 2006 10:25 μ.μ.,
Zontas said…
Πανάσχημη σεντ
'Δεν θα ηταν πιο έντιμο να γιορτάζαμε την γέννηση του Βαρδινογιάννη;'
R o the F L
Τώρα με σακάτεψες, θα γελάω μέχρι αύριο πρωί με αυτό. !! Να 'σαι καλά !!
:)))))
andy
είπα 'αν'...'μονάχα η σούμα'...και βέβαια μετράει και η σούμα, όνο που και αυτή βγαίνει διαφορετική, κάθε φορά που κάνουμε τις πράξεις από την αρχή.
Με σακάτεψες κι εσύ απόψε με του 'Λώρα' στο ποστ του Γάτου. Εγώ γιατί δεν μπορώ να θυμάμαι ονόματα γιατρέ μου; :))
At Δεκεμβρίου 09, 2006 10:30 μ.μ.,
andy dufresne said…
@πανάσχημη,
δίκιο έχεις, ρε γαμώτο...
Σκεφτόμουνα να γράψω κι ένα ποστ για το δίλημμα δώρα ή τίποτα τα Χριστούγεννα.
Απ' τη μία αυτά που λες, που μου φέρνουν αλλεργία κι απ' την άλλη λες: μία μάνα έχω, θα χαρεί κι η πεθερά μου άμα της πάρω ένα ωραίο δώρο και μπαίνεις στο trip.
Κάποτε, όταν είχα χρόνο καθόμουνα και έφτιαχνα δώρα, δεν αγόραζα.
Θεωρούσα (και θεωρώ) ότι αυτό που το φτιάχνεις με τα χέρια σου είναι αληθινό δώρο.
Κασσέτες (συλλογές με εξωφυλλάκι ζωγραφισμένο στο χέρι), ζωγραφιές, γλυπτά από παλιοσίδερα.
@harry,
you reached the point.
Νομίζω ότι η βασική διαφορά μεταξύ ρεμπουμπλικάνων και δημοκρατικών είναι η διαφορετική ιεράρχηση του σεβασμού στη ζωή.
Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 10:35 μ.μ.,
andy dufresne said…
@zontas,
όσο γερνάω γέρνω προς την άποψη ότι η σούμα δε μετράει και τόσο τελικά.
Το θέμα της μνήμης είναι δύσκολο.
Δεν θυμάμαι τα περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν χθες, πριν μια βδομάδα, πριν ένα χρόνο, πριν 20 χρόνια, complete blackout πολύ συχνά, ΑΛΛΑ:
Θυμάμαι όλους τους δίσκους της δισκοθήκης μου (περίπου 7.000 κομμάτια), όλες τις συναυλίες που έχω πάει, χιλιάδες ονόματα μουσικών, δισκογραφικών εταιρειών κλπ.
Βοήθεια, γιατρέ μου!
At Δεκεμβρίου 09, 2006 10:38 μ.μ.,
andy dufresne said…
Θα συμφωνήσω στο ότι η διαφορά είναι μεταξύ δεξιών και αριστερών.
Άλλωστε και οι υπόλοιποι που αναφέρεις (Καθολ & σία) δεξιοί είναι...
At Δεκεμβρίου 09, 2006 11:02 μ.μ.,
andy dufresne said…
Δίκιο έχεις, μπερδεύτηκα, οι Καθολ. είναι εναντίον.
Η Παναγιωταρέα ήταν (ίσως και να είναι ακόμα) πολύ ροκ.
Μίλαγε σαν σύγχρονη Μαντάμ Σουσού - για καλό το λέω.
Είχε ένα ελιτισμό, χωρίς να είναι σνομπ.
Ερχόταν, μετά το τέλος της θεατρικής παράστασης που έπαιζε, για ξύδια και κουβέντα μέχρι το πρωί.
At Δεκεμβρίου 09, 2006 11:42 μ.μ.,
andy dufresne said…
Είναι πλύ καλός μου φίλος, την άλλη βδομάδα τον περιμένω σπίτι.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 2:43 π.μ.,
Zontas said…
βρε andy
μήπως μιλάς για την Παναγιωτοπούλου; Διότι η άλλη, η αρχαιολάτρης, που λέει και ο χάρυ, σύζυγος τεσπα αρχαιολάτρη, μεταφράστρια στην ΕΡΤ υπήρξε, κειμενογράφος ειδήσεων υπήρξε, λοιπά υπήρξε, αλλά ηθοποιός έστω και σε ερασιτεχνικό θίασο δεν νομίζω.
:))
Πάμε γι' άλλα είπες στου Γάτου, πάμε θέμε δε θέμε, αλλά γίνεται να μην τα κουβαλάμε; Μαζί μας έρχονται κι εκεί γυρνάμε. Δεν είμαι παρελθοντολάτρης, αλλά έμαθα στα νιάτα μου πράγματα για τους ανθρώπους που τώρα αρχίζουν να κάνουν νόημα. Θα είναι πάντα μια δεξαμενή από μνήμες, μεταβολισμένη εμπειρία, ψυχικές κινήσεις. Θα αλλάζει και θα μας αλλάζει. Να, λες η σούμα δεν μετράει, πως το λες; Μετράει νομίζω κι ας βγαίνει κάθε φορά αλλιώς το άθροισμα κι ας αλλάζουν και οι πράξεις που το υπολογίζουμε. Πόσους από κείνους που συναντούσες στου Λώρα, στη Δεξαμενή, στου Στρέφη κλπ δεν έμοιαζαν να βγάζουν μια ζωή την ίδια σούμα; Άλλοι με θετικό πρόσημο κι άλλλοι με αρνητικό. Όλονών οι ζωές μας έχουν μια μυρωδιά που δύσκολα αλλάζει. Αθροίσματα -μπα έχει και πιό πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις - από επιμέρους οσμές είναι, και μας νοιάζει τι μυρίζουμε εμείς στο τέλος. Γιατί κι αν ακόμη τη συνηθίσεις τη μυρωδιά, ένα αεράκι θα την αναδέψει, αν έρθει ο άλλος κοντά θα εγκλωβιστεί στο χώρο και θα σου ρθει στη μύτη δεν μπορεί. Είπες για τον τάδε, όσο rock κι αν είναι επειδή έχω ένα άκουσμα από κοντινό πρόσωπο μου 'ρθε λίγη μπόχα που το άκουσα, μύρισαν και τα καλά μαζί όμως. Έγραφε τις προάλλες ο Γάτος - δεν ήθελα να πω τίποτε εκεί, περνάει πολύς κόσμος - πως τον έλεγαν ρεκλαμαδόρο οι φωστήρες μας. Οι ίδιοι καμαρώνουν τις κόρες, τους γιούς και τις εγγόνες που δουλεύουν στις DDτάδε και στις ΒΒδείνα. Μια γενιά δεν πέρασε και κατέβασαν το δάχτυλο που το κράδαιναν σωτηριολογικά, για να σηκώσουν με καμάρι την παλάμη να μας δείξουν τα κατορθώματα τους. Αυτή η στιγμή λες δεν τους ενοχλεί που μένει εκεί στη σούμα σαν αγκάθι; Πω ρε πούστη σαν παππούς ακούγομαι τώρα που το σκέφτομαι: μην την παίρνεις ελαφριά τη σούμα. Θυμήθηκα νωρίτερα το Μακρή κι ο Γάτος 'χαμογέλασε', είναι από τους ανθρώπους που η ζωή του στις αφηγήσεις των μεγαλύτερων φίλων και των κοντινών μας προσώπων ήταν σαν καλειδοσκοπικό παραμύθι για μας τους πιτσιρίκους τότε. Έλεγε λοιπόν ο τύπος 'όταν γεννιέται ο άνθρωπος, ο Θεός του δίνει ένα τετράδιο με το πρόβλημα του, ε αυτό το πρόβλημα θα λύνει για μια ολόκληρη ζωή, το ίδιο πρόβλημα'. 'Εγώ' έλεγε 'το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την άρχη'. Και από ότι κατάλαβα το είχε μάλλον όντως πετάξει. Έτσι το σκέφτομαι, αν το πετάξεις το τετράδιο η σούμα μετράει όντως λιγότερο, αν όμως όχι τα μάτια σου δεκατέσσερα, μπορεί να γίνει βραχνάς. Εμείς εδώ δε μοιάζει να το έχουμε πετάξει.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 2:48 π.μ.,
Zontas said…
Α και κάτι ακόμα για τη σούμα που μου αρέσει. Ήταν της μόδας ένα φεγγάρι το κλικάτο, η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Ένα καλοκαίρι που γύρισα Αθήνα άκουσα τον ΄Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι' να λέει η 'ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι'. Κι αυτός νομίζω για τη σούμα τίνι τρόπο μιλάει.
ΥΓ Πάντως εδώ μυρίζει ωραία η σούμα, μάλλον βοηθάει πολύ η μωρουδίλα
:))))
At Δεκεμβρίου 10, 2006 3:44 π.μ.,
andy dufresne said…
Πω, πω, καλά που μου το 'πες, θα πάω να το διορθώσω και κει που το 'γραψα: την Παναγιωτοπούλου εννοώ φυσικά!
Αν δεν το ανέφερες, θα εξακολουθούσα να πιστεύω ότι είχα γράψει Παναγιωτοπούλου.
Μάλλον φταίει ότι κάνω πολλά πράματα μαζί...
Περί σούμας, έδωσες ρέστα, τι τα χαραμίζεις ρε παιδάκι μου στο μπλογκ μου;;;
Για μένα, μεγάλη χαρά και τιμή, αλλά αυτά είναι τουλάχιστον για ποστ.
Επί της ουσίας θα επανέλθω αύριο, διότι κουτουλάω απ' τη νύστα.
To be continued.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 4:53 π.μ.,
Aphrodite said…
Από χεχε, ε, τι να κάνουμε, πάλι καλά να λέμε, αφού βρέθηκαν οι μηχανές, στη θανατική ποινή... Ποιά εξαίρεση, τόσες φορές το έχω πει ναι μεν, το να αφαιρείς ζωή δεν φέρνει πίσω τον δολοφονημένο, αλλά το παιδί σου να το έχει... ούτε να το σκέφτομαι, και με τέτοιους τρόπους μάλιστα, ε, και μία ανάσα περαιτέρω του δολοφόνου επί γης, πολύ του είναι. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο απόλυτη γίνομαι σ'αυτό...
Καλύτερα να λέμε για αμάξια, δεν είναι? Και σίγουρα, το πόκερ είναι το τελευταίο άθλημα που θα μου περνούσε από το μυαλό σε ένα τέτοιο όχημα...
:)))
Δεν ξέρω, τη ζωή μου την παίρνω πολυ σοβαρά ώρες-ώρες και γι αυτό με παίρνει από κάτω... Ενώ αυτή με έχει για γέλιο, εντελώς ασόβαρη κατάσταση, και περνάει καλά, όλα τα τακτοποιεί με τον δικό της τρόπο... (να πω ότι μ'έχει ενίοτε και στο κλαύσιμο[(c)harry]? Nα το πω κι αυτό...)
Α ρε φρατζολάκι, τι ιδιαίτερα του κάνουμε του Μπάμπο σου εδώ μέσα, να του φαίνονται όλα που θα του κάνεις αργότερα, αστειάκια...
:)))
At Δεκεμβρίου 10, 2006 3:27 μ.μ.,
Aphrodite said…
Χάρρυ, όχι γενικά. Αφ'ης στιγμής δεν μπορούμε να επαναφέρουμε ή να διατηρήσουμε τη Ζωή, παρά μόνο να την δημιουργήσουμε ως δική μας συνέχεια, αλλά μόνο from scratch, and in a sense μιλάμε για καινούρια Ζωή κάθε φορά, back to square one, με άλλον άνθρωπο, η ποινή δεν είναι λύση. Ειδικά μιλάω. Παιδιά. Ειδεχθώς. Εκεί που σταματάει το μυαλό σου δλδ. Το τελευταίο όριο.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 7:17 μ.μ.,
andy dufresne said…
@zontas,
Συνοψίζω την άποψή σου στη φράση: Δεν είμαι παρελθοντολάτρης, αλλά έμαθα στα νιάτα μου πράγματα για τους ανθρώπους που τώρα αρχίζουν να κάνουν νόημα.
Nαι, έτσι ακριβώς αισθάνομαι κι εγώ, δεν διαφωνούμε πουθενά.
Δεν θέλω όμως να πέσω στην παγίδα της νοσταλγίας, ούτε της εξιδανίκευσης του παρελθόντος, ούτε των "ηρωικών" δικών μου στιγμών.
Πυξίδα το παρελθόν, υπεύθυνο για το παρών, αλλά όχι και για το μέλλον.
Η σούμα είμαστε εμείς,
αντακλά στα μάτια μας, στο πρόσωπό μας, όταν πλησιάσουμε τα σαράντα.
Ναι, αλλά έχω δει εξαιρετικά ενδιαφέροντες ανθρώπους στα είκοσί τους,
να μένουν στάσιμοι, κολλημένοι ή και να οπισθοχωρούν όταν γερνάνε!
Μήπως δεν είναι είναι η μοίρα ολωνών αυτή; Όλοι έχουν το peak τους και μετά η κάτω βόλτα.
(Μόνο έναν έχω γνωρίσει που αν και 71 γίνεται ολοένα και καλύτερος!...)
'Το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την άρχη'.
Kι εγώ προσπαθώ να το πετάω συνέχεια.
Λερναία Ύδρα είναι το τετράδιο, χορταριάζει κι άντε να την ξανακυλήσεις την πέτρα.
Άσε που όσο περνάνε τα χρόνια βαραίνει η ρημάδα η πέτρα.
Δεν ξέρω αν το αισθάνεσαι, προσπαθώ να ξορκίσω τους δαίμονές μου κι αισθάνομαι ότι το ίδιο προσπαθείς κι εσύ.
Η φύση μου είναι αναλυτική, μαθηματική, απολογιστική κι εγώ προσπαθώ να την "βουδίσω", να την μπολιάσω Βούδα, μπας και ξεγελαστώ.
Πάντως, σωστά το μάντεψες, δεν υπάρχει καλύτερο ναρκωτικό απ' τη μωρουδίλα.
Μακράν...
At Δεκεμβρίου 10, 2006 7:34 μ.μ.,
andy dufresne said…
@aphrodite,
σε καταλαβαίνω ρε άφρο, αλλά αν πούμε "για τα παιδιά", τότε τί αλλάζει όταν σκοτώνουμε έναν 40άρη;
Αυτός δεν είναι παιδί μιας μάνας;
Δύσκολο να βρεθεί η διαχωριστική γραμμή για το ειδεχθές έγκλημα.
Το πόκερ είναι το τελευταίο, το strip poker;
Είπες: Δεν ξέρω, τη ζωή μου την παίρνω πολυ σοβαρά ώρες-ώρες και γι αυτό με παίρνει από κάτω...
Λέγε εσύ ν' ακούμε μεις...
Το φρατζολάκι
σου χαμογελά!
@harry,
έχω διαβάσει μελέτη που μιλάει για τις ψυχολογικές συνέπειες της στέρησης ελευθερίας, ειδικά όταν φορτώνονται χρόνια.
Συγκλονίστηκα τόσο πολύ, που επηρεάστηκε μέχρι και η επιλογή του nick μου.
Δεν μπορείς να διανοηθείς τι περνάει κάποιος που κλείνεται σε 4 τοίχους για 10 χρόνια.
Και παρότι μαλακώνουν, δεν αλλάζουν το τελικό αποτέλεσμα, ούτε οι τηλεοράσεις στα κελιά, ούτε τα επισκεπτήρια, ούτε οι προσωρινές έξοδοι.
Φυσικά, δεν υποστηρίζω το σημερινό σωφρονιστικό σύστημα, έχει χίλια δυο ελαττώματα και πολύ δρόμο να βελτιώσει τα ποσοστά επιτυχίας του.
Αλλά δεν βλέπω καλύτερο δρόμο απ' αυτόν που έχουμε τραβήξει στο νομικό πολιτισμό της Δύσης.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 9:02 μ.μ.,
Nikos Dimou said…
Τώρα πήρα μυρωδιά τι γίνεται εδώ! Α πολύ μου αρέσει αυτό το μπλογκ, περισσότερο από το δικό μου όπου πέφτει βροχή το άσχετο σχόλιο. Θα έρχομαι εδώ συχνότερα...
At Δεκεμβρίου 10, 2006 10:30 μ.μ.,
Aphrodite said…
@κατάδικε,
"@aphrodite,
σε καταλαβαίνω ρε άφρο, αλλά αν πούμε "για τα παιδιά", τότε τί αλλάζει όταν σκοτώνουμε έναν 40άρη;
Αυτός δεν είναι παιδί μιας μάνας;"
Μπουκωτόν περλέ?
!!!!
Ολοι παιδιά μάνας είμαστε, αλλά στα 40 μας μάλλον έχουμε κάνει κάποιες επιλογές που το παιδί ούτε ως σύλληψη δεν τις έχει στο νου... Κι αυτό επισείει ανάληψη ευθυνών.
Μα τι επιχείρημα είναι τούτο?!?!?!
Να ευχηθώ να μην βρεθούμε σε θέση να τα φάμε στο πετσί μας όλα αυτά που λέμε τώρα. Μόνο αυτό.
Γειά σου Γάτε! Ελα στην παρέα μας, μπρούσκο, τζάκι, ξέρεις...
:)))
At Δεκεμβρίου 10, 2006 10:46 μ.μ.,
ioannisk said…
"Αν σπασει το καρτελ η Αγγλια,θα ακολουθησει το Βελγιο & αλλοι. Ο κοσμος δεν γουσταρει φονιαδες."
Από που και ως που το Βέλγιο;;; Ποιο κόμμα στο Βέλγιο υποστηρίζει την θανατική ποινή και δεν το έχω καταλάβει; Ούτε καν το Vlams Block. Άλλωστε το Βέλγιο ανήκει στους κατά harry "Ευρ. κομμουνιστες & μαρξιστες σοσιαλιστες"
Στην Πολωνία υπάρχουν κόμματα με απήχηση που θέλουν την θανατική ποινή και ανήκουν στους "Καθολικους θρησκοληπτους" α και σε εμάς ο Καρατζαφέρης.
Πάντως θανατική ποινή για 1 φωτογραφική μηχανή μήπως παρά είναι too much; Ούτε οι Taliban δεν το έκαναν.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:00 μ.μ.,
ioannisk said…
Υπάρχει κάποια διαθέσιμη πηγή για τα ποσοστά;
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:01 μ.μ.,
ioannisk said…
Για "Βελγιο και Φραγκια" εννοώ
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:17 μ.μ.,
Sarah said…
Ioannisk
Το 2000 εγινε ενα γκαλοπ που εδωσε πλειοψηφικα ποσοστα στη στηριξη της θανατικης ποινης παντου. Αλλα για την Ευρωπη δεν το καταλαβα διοτι ειχαν δυο νουμερα 34 και 62 νομιζω, τα ειχαν βαλει μαζι, δεν υπήρχε εξηγηση. Πιθανον να εννοούσαν Δυτική και Ανατολική Ευρώπη.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:18 μ.μ.,
andy dufresne said…
@don,
εδώ δεν προλαβαίνεις να διαβάζεις τα σχόλια στο δικό σου μπλογκ, θα τριγυρνάς και στην περιφέρεια;
Εδώ δεν προλαβαίνω να απαντάω εγώ...
@harry & άφρο,
από παρεξήγηση σε παρεξήγηση, ας προσπαθήσω να τα ξεκαθαρίσω.
Το επιχείρημα με 40άρη και το παιδί το ανέφερα ως αντεπιχείρημα στην άποψη άφρο για θανατ. ποινή σε ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος παιδιών.
Ο 40άρης είναι το θύμα, δεν είναι ο θύτης.
Τί αλλάζει όταν πεθαίνει ένας αθώος 40άρης (ή 30άρης ή 20άρης);;;
Σε ποιά ηλικία (του θύματος προφανώς) θα είναι το όριο για τη θανατική ποινή;
Στα 18; στα 15; στα 20; στα 25; στα 30;
Ας σοβαρευτούμε.
Για την εκτέλεση του Σαντάμ έχω να πω ότι είναι τεράστιο λάθος, ακόμα μεγαλύτερο από τη θανατική ποινή σε κοινό εγκληματία, διότι θα πυροδοτήσει νέο μίσος και νέο αίμα.
Καταρχήν, το τσουβάλιασμά σου σε Σαντάμ, Πάσσαρη και Κοεμτζή είναι οδοστρωτηριακό - ψυχραιμία.
Ούτε θέλω, ούτε μπορώ να σκοτώσω κανέναν.
Κανένα οίκτο για το δολοφόνο, αλλά όχι θανατική ποινή.
Είναι σαφές ότι δεν θα συμφωνήσουμε, αλλά τα ποσοστά σου μου φαίνονατι φουσκωμένα, σε σχέση με ό,τι γνωρίζω.
Δεν έχω επίσημα στοιχεία, ούτε έχω χρόνο να ψάξω.
Έχεις πηγές;
@ioannisk,
παρεξήγησες, η θανα. ποινή δεν αφορά το ποστ, είναι υποθέμα που προέκυψε στην πορεία.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:23 μ.μ.,
andy dufresne said…
Πω, πω, τι γίνεται ρε παιδιά, ώσπου να απαντήσω έχουν πέσει άλλα 5 σχόλια!
Αν περιμένεις άσπρη μέρα απ' τον Πούτιν, harry.... είναι μεγάλος αλήτης αυτός...
@πανάσχημη,
απ όσο γνωρίζω στις ΗΠΑ υπάρχει μεγάλο ποσοστό αποδοχής της θανατ. ποινής, αλλά όχι συντριπτική πλειοψηφία.
Στην Ευρώπη, απόσο γνωρίζω τα ποσοστά είναι κατά τηε θανατ. ποινής.
Βέβαια, αυτό δεν λέει και τίποτα, η πλειοψηφία δεν είναι κριτήριο ορθότητας μιας άποψης.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:40 μ.μ.,
Sarah said…
Βρε Αντυ γιατι αγχωνεσαι; Εμεις τσαταρουμε. Αν σε βλεπουμε αγχωμενο, λεμε ασε μη μιλαμε, ο άνθρωπος νομιζει ότι πρεπει να μας απαντα, θα τον τρελανουμε, καλυτερα να την κοπαναμε.
Το ιδιο συνέβη και με τον Αντβολ, το βρισκει απαραίτητο να μας απαντά κι άρχισε να τα παίζει νομίζω, κι έτσι διστάζω να ξαναμιλήσω.
Relax, listen to some jazz and forget about us.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:47 μ.μ.,
Nikos Dimou said…
Η θανατική ποινή συζητιέται σαν εναλλακτική λύση μόνο και μόνο γιατί οι εγκληματίες που καταδικάζονται σε δις και τρις ισόβια, βγαίνουν μετά από μερικά χρόνια.
Αν τα ισόβια ήταν πράγματικά ισόβια - θα ήταν πιο σκληρά από την θανατική ποινή.
At Δεκεμβρίου 10, 2006 11:47 μ.μ.,
ioannisk said…
andy συγνώμη δεν θα απαντήσω για την θανατική ποινή (ούτε καν για τον Χουσεϊν :)).
At Δεκεμβρίου 11, 2006 12:04 π.μ.,
Aphrodite said…
@κατάδικε,
"Ας σοβαρευτούμε."
Πες το γιατί τόσην ώρα νόμιζα πως μιλάς σοβαρά...
Αν ίσχυε αυτό που λέει ο Γάτος, δεν θα το συζητούσα προσωπικά καθόλου (ειδικά με το τι περιποίηση έχουν μέσα όσοι πειράζουν παιδιά...).
Αλλά και πάλι, δε θα το συνεχίσω, καταλαβαίνεις φαντάζομαι...
At Δεκεμβρίου 11, 2006 12:07 π.μ.,
Aphrodite said…
Χτυπας 100-άρες αγόρι μου?
At Δεκεμβρίου 11, 2006 12:09 π.μ.,
ioannisk said…
Μετά την παρέμβαση του κ. Δήμου.
Γενικά για τις ποινές, όπως σχεδόν σε όλα τα θέματα, γίνεται ατελείωτη ακαδημαϊκή συζήτηση και δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις.
Αλλά μιας και αναφέρθηκε το Βέλγιο και οι σχετικές μπούρδες: Στο Βέλγιο υπάρχουν 2 ειδών πανεπιστήμια τα καθολικά και τα ελεύθερα, ή αλλιώς τα "συντηριτικά" και τα "προοδευτικά". Τα δεύτερα, στις νομικές σχολές ζητάνε "μικρές" ποινές, και για την εγκληματικότητα λένε ότι φταίει η κοινωνία αρά πρέπει να αλλάξει αυτή κλπ. Τα άλλα ζητάνε βαριές ποινές ώστε να είναι αποτρεπτικές. Κανένα από όσο ξέρω δεν είναι υπέρ της θανατικής καταδίκης.
Προφανώς ο καθένας πιστεύει ότι θέλει αλλά να ξέρει που ανήκει. Η θανατική ποινή στην Ευρώπη ανοίκει στο περιθώριο της άκρας δεξιάς.
andy συγνώμη που επανήλθα ξανά σε αυτό το θέμα.
At Δεκεμβρίου 11, 2006 12:10 π.μ.,
ioannisk said…
aphrodite
"Χτυπας 100-άρες αγόρι μου?"
Μόνο 100-άρες;
At Δεκεμβρίου 11, 2006 12:21 π.μ.,
andy dufresne said…
@πανάσχημη,
αγχώνομαι από ευγένεια.
Όταν αφήνω ένα σχόλιο σε κάποιο μπλογκ χαίρομαι να μου απαντούν, οπότε...
Πάντως, θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου για χαλάρωμα, γιατί θα κλατάρω.
@harrygreco,
μ' αρέσει ο διάλογος μαζί σου, διότι έχω βαρεθεί τον διάλογο εξ αριστερών.
Ο διάλογος εκ δεξιών σπανίζει τόσο στη γειτονιά μας...
@don,
η φυλακές στην Ελλάδα είναι κωμδωία και δράμα, αν είχαμε κινηματογραφική παραγωγή της προκοπής θα είχε οργιάσει με το θέμα.
Θυμάστε αυτόν που δραπέτευσε με το ελικόπτερο; Πήγε ο αδερφός του και τον πήρε. Ο Παλιοκώστας ήτανε;
Εκτός από το σωφρ, σύστημα είναι άρρωστο και το δικαστικό, οπότε η εφαρμογή, οι εκπτώσεις στις ποινές είναι πράγματι απαράδεκτες.
Δεν νομίζω πάντως ότι συζητιέται κάπου στην Ευρώπη η επαναφορά τηες θανατ. ποινής.
At Δεκεμβρίου 11, 2006 2:06 π.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Χαμός...Πάω να γράψω για το προηγούμενο θέμα και ανακαλύπτω ότι η συζήτηση έχει προχωρήσει ραγδαία. Άντυ έχεις ρεύμα! Το μόνο που φοβάμαι είναι μην μετακομίσουν εδώ μέσα τα trolls που ακολουθούν τον ΝΔ!
Λοιπόν για τους διδύμους ιδού, διαβάστε δώ.. Μερικά από τα χαρακτηριστικά μας είναι γενετικά μερικά όχι. Δύσκολο να πεις ποιά. Οι δίδυμοι είχαν απίθανα κοινά σε καθημερινές μικρολεπτομέρειες και μισούσαν ο ένας την ιδεολογία του άλλου.
Αντυ said
Συμφωνώ αλλά η συζήτησή μας μιλούσε για κάτι παρεμφερές, όχι όμως ακριβώς το ίδιο.
Σόρυ Άντυ, δεν μπορώ να αναπτύσσομαι μέσα στο "ακριβώς ίδιο", πνίγομαι. Ίσως γι αυτό κόντεψα μείνω έξω από το πανεπιστήμιο λόγω έκθεσης.
Περί θανατικής ποινής; Δυστυχώς θα συμφωνήσω με το Χάρυ. Για μερικά εγκλήματα άκρως ειδεχθή και πέραν κάθε αμφιβολίας πρέπει να εφαρμόζεται.
Φράσεις όπως "αν μου σκοτώναν την κόρη θα ήθελα τον δράστη νεκρό αλλά είμαι εναντίον της θανατικής ποινής" αν δεν είναι σχιζοφρενικές είναι υποκριτικές.
Από την άλλη τα πραγματικά ισόβια όπως αυτά εφαρμόζονται στις ΗΠΑ είναι μια εναλλακτική λύση αλλά δεν προσφέρουν την κάθαρση της εκδίκησης...
Ακούγεται παράξενα η αλήθεια;
At Δεκεμβρίου 11, 2006 2:46 π.μ.,
Aphrodite said…
(δλδ ο ioannisc με είπε περιθωριακιά τωρα?)
Τεσπα, παίδες, raincheck για το strip poker... Είναι αργάμισυ πλέον και αλλάζω βάρδια για τα γάλατα σε λίγο (όπως γαλατάς στην Ursus...)
:)))))
At Δεκεμβρίου 11, 2006 2:54 μ.μ.,
Filomila said…
Τι να πω και τι να αφήσω... Στα 50 σας είχα αφήσει 100+ σας βρίσκω! Γεωμετρική η πρόοδος!
Λέω για θανατική ποινή να μη σχολιάσω τίποτα...άλλη φορά, ήδη λέχθηκαν πολλά - σούμα, συμφωνώ με andy (more or less, likely more..)
So,
απλά να πω για το θέμα που θίγει ο Αντώνης (Λιόλιος) ότι
οι απόψεις περί nature και nurture (κληρονομικότητα και περιβάλλον ελληνιστί, ή αλλιώς «διαμάχη ατόμου-περίστασης») αντικατοπτρίζουν, στην πορεία της μελέτης τους, τις εκάστοτε απόψεις που κυριαρχούν στην (mainstream) επιστήμη καθορισμένες από πολιτικές σκοπιμότητες μέσα στο δεδομένο κοινωνικο-οικονομικο-ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται. Όπως και για κάθε άλλο «φαινόμενο» που μελετούν οι επιστήμες που ασχολούνται με τον άνθρωπο.
Πριν από κάποια χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι ο άνθρωπος καθορίζεται αποκλειστικά από το γονιδιακό υλικό του. Κατόπιν, ως αντίδραση σε αυτόν τον ντετερμινισμό και στηριζόμενοι σε έρευνες, σαν κι αυτή που αναφέρεις (αυτοί οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν τραβήξει πολλά...),ήρθε το "το άτομο καθορίζεται κατ’ αποκλειστικότητα από το περιβάλλον του, την ανατροφή και τα ερεθίσματα που δέχεται". Για να φτάσουμε στη συμβιβαστική, εδώ και κάποια χρόνια, λύση ότι ο άνθρωπος σαφώς και καθορίζεται γενετικά αλλά αναπτύσσεται βάση των κοινωνικών συνθηκών, των επιδράσεων του περιβάλλοντος και οπωσδήποτε, μέσα στους περιορισμούς που του θέτει η φύση είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του παίρνοντας τη στάση που ο ίδιος θέλει.
Ξεκινώντας, δηλαδή από το ποσοστό
70% κληρονομικότητα 30% περιβάλλον,
πήγαμε στο
70% περιβάλλον 30% κληρονομικότητα
για να φτάσουμε σε ένα
φίφτι φίφτι
(μορ ορ λες, ανάλογα με τις προσωπικές πεποιθήσεις του ερευνητή).
Πού πάμε από εδώ και πέρα?
Φαίνεται να υπάρχει μια πολύ μικρή και οπωσδήποτε ανεπαίσθητη προς το παρόν στροφή κάποιων ερευνητών (? χμ χμ...) σε νέου τύπου ευγονικές απόψεις, έρευνες που μέχρι τώρα ωστόσο βρίθουν επιστημονικών λαθών και αν τις ψάξεις λίγο καλύτερα το τι χρηματοδοτήσεις πέφτουν κι από πού σου βάζουν υποψίες (ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε πω πω πω!)
Ό,τι εύρημα και να βγάλει η όποια, κάποια, οιαδήποτε έρευνα αύριο (που θα κρατήσει μόνο μέχρις ότου να αμφισβητηθεί και φτου κι απ'την αρχή) το σημαντικότερο είναι, κατά τη γνώμη μου, να εξετάζεται μέσα στο δεδομένο ιστορικό, κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως πολιτικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε και στο οποίο απευθύνεται.
Andy,
sorry για το τόσο μεγάλο σχόλιο.
U know I don’t like...
382.. πάλι μείον βγαίνω για το επόμενο post..! A και να ‘ξερε ο έρμος ο αλλοδαπός σε τι χουνέρι θα μας έβαζε, δε θα τις έπαιρνε εξαρχής τις μηχανές! :)
At Δεκεμβρίου 11, 2006 2:55 μ.μ.,
Sarah said…
Παιρνω αναποδες όταν ο άλλος δεν αντιλαμβανεται τα επιχειρηματα μου και μου λεει "αν εισαι σοφτ, το καταλαβαινω, αλλα μη μιλας για λαθη."
Λες και δεν έχω παραθέσει στοιχεια.
Λοιπον, παρ'όλο που εχω μιλήσει γι αυτη την μελετη στο παρελθον, -φωνη βοώντος βέβαια- θα την ξαναναφερω και όποιος αντιλαμβανεται περι τινος ομιλω, καλώς. Οποιος όχι, θερμη παρακληση να μην με ξαναποκαλεσει σοφτ όταν δηλωνω ότι καρφι δεν μου καιγεται που θα εκτελεσουν τον Κιουι (διότι στην περίπτωσή του δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εκανε, στην αυλή του βρηκαν θαμενο το παιδι και το ομολογησε άλλωστε) ή όταν δηλώνω ότι αν ήταν δικο μου παιδί ευχαριστως θα του τιναζα τα μυαλά στον αερα η ίδια.
Γιατι μιλάω λοιπόν εγω η "ηλιθια" σοφτ;
Πριν μερικά χρονια εγινε μια μελετη broken system: error rates in capital cases 1973-1995 που εξετασε όλες τις υποθεσεις που πρωτοδικως εδωσαν την ποινη του θανατου από το 73 ως το 95. Ο νομος υποχρεωνει όλες αυτες τις υποθεσεις να περασουν και από άλλα δυο δικαστηρια ανωτερου βαθμου. Βρηκαν λοιπον οι ερευνητες οτι στο 66% των περιπτωσεων η πρωτοδικη αποφαση ανετραπη διότι διαπιστωθησαν πολλά λαθη στο πρωτο δικαστηριο. Βρηκαν και ενα τρομακτικο 6% ποσοστο καταδικασμένων που αθωωθησαν. Βρηκαν επισης οτι η ποινη εφαρμοζεται αδικως δηλαδη πολυ περισσοτερο στους μαυρους παρα στους λευκους. Συγκεκριμενα, αν εισαι μαυρος που σκοτωσε λευκο οι πιθανοτητες να καταδικσατεις σε θανατο ειναι τετραπλάσιες από το αν εισαι λευκος που σκοτωσε μαυρο.
Το συστημα λοιπον κανει λάθη και διακρισεις. Γι αυτο εναντιωνομαι. Αν εισαι σιγουρα ο ενοχος, οπως ο Κιουι, δεν εναντιώνομαι.
Οπως ειπε η δικαστης Sandra Day O'Connor του Ανωτατου δικαστηριου
If statistics are any indication, the system may well be allowing some innocent defendants to be executed…Serious questions are being raised about whether the death penalty is being fairly administered in this country.
Δεν ειμαι σοφτ. Προτιμω να δω εναν δολοφονο να φευγει ελέυθερος παρα εναν αθωο να εκτελειται.
Εγινα αντιληπτή; Για να μπορω να κοιμάμαι τα βράδυα ήσυχη.
At Δεκεμβρίου 11, 2006 3:05 μ.μ.,
Sarah said…
Διορθωση:
7% βρεθηκαν αθώοι, οχι 6%.
Και να μην ακουσω αυτο το επιχειρημα οτι ειναι ενα "acceptable risk" Θερμη, ταπεινη παρακληση να μην το ακούσω.
At Δεκεμβρίου 11, 2006 7:59 μ.μ.,
andy dufresne said…
@harrygreco,
ενδιαφέρον ο ορισμός σου δεξιάς και αριστεράς, αν και αυτό είναι μάλλον ένα ποστ από μόνο του.
@antonios liolios,
πολύ ενδιαφέρον το link σου για τους διδύμους, νομίζω επιβεβαιώνει κάτι που διαισθανόμαστε όλοι από την προσωπική μας πείρα, καλύτερα το περιγράφει παραπάνω η filomila.
Σόρυ Άντυ, δεν μπορώ να αναπτύσσομαι μέσα στο "ακριβώς ίδιο", πνίγομαι. Ίσως γι αυτό κόντεψα μείνω έξω από το πανεπιστήμιο λόγω έκθεσης.
Κι εγώ το ίδιο, μη ζητάς συγγνώμη, τουναντίον, μ' αρέσει να ξεφεύγει η κουβέντα σε παραπλήσια θέματα.
Τελικά ο γάτος είχε άδικο όταν έλεγε όταν αν έκανε το θέμα ποστ μόνο ο harry θα ήταν υπέρ!
Φράσεις όπως "αν μου σκοτώναν την κόρη θα ήθελα τον δράστη νεκρό αλλά είμαι εναντίον της θανατικής ποινής" αν δεν είναι σχιζοφρενικές είναι υποκριτικές.
Προσυπογράφω.
Από την άλλη τα πραγματικά ισόβια όπως αυτά εφαρμόζονται στις ΗΠΑ είναι μια εναλλακτική λύση αλλά δεν προσφέρουν την κάθαρση της εκδίκησης...
Εδώ διαφωνούμε.
Δεν πιστεύω στην εκδίκηση, ο΄θτε στην κάθαρσή της.
@harry,
επειδή εγώ δεν έχω χρόνο, δε γράφεις εσύ κάνα ποστ;
Σοβαρά το λέω.
@aphrodite,
πότε κοιμάσαι ρε θηρίο;
Εσύ γράφεις και αργάμισυ και νωρίμισυ και εδώ και στου γάτου και στο δικό σου και παντού!
Κουράγιο, σε ζηλεύω, αλλά μην μας κλατάρεις καμιά ώρα.
@filomila,
εξαιρετικό σχόλιο, ανοίγει μεγάλο θέμα.
Η σκεπτική θέση σου με καλύπτει, αλλά δυστυχώς το θέμα είναι τεράστιο και μάλλον άλυτο.
Βέβαια, όπως είπε και ο Στάνισλαβ Λεμ «στη ζωή δεν υπάρχουν λύσεις, παρά μόνο επιλογές».
Αυτό ταιριάζει γάντι και με το θέμα της θανατ. ποινής.
@πανάσχημη,
"αν ήταν δικο μου παιδί ευχαριστως θα του τιναζα τα μυαλά στον αερα η ίδια.
Φοβάμαι ότι δεν θα βοηθούσε κανέναν αυτό...
Έχεις 100% δίκιο για τα λάθη του συστήματος.
Είναι τραγικό να πηγαίνει αθώος φυλακή, πόσο μάλλον στην ηλεκτρική καρέκλα.
Θυμάσαι την ιστορία μου;
(του andy dufresne εννοώ)
At Δεκεμβρίου 12, 2006 12:10 π.μ.,
Zontas said…
Δε βρίσκω τίποτε υποκριτικό ή σχιοφρενικό στο να θέλεις να σκοτώσεις το φονιά του παιδιού σου ή του δικού σου ανθρώπου ενώ από την άλλη είσαι εναντίον της θανατικής ποινής. Αυτό είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, η 'συνενόηση' ανάμεσα στις εξάψεις του αμυγδαλοειδή πυρήνα και τις βραδυκίνητες ταλαντώσεις του προμετωπιαίου φλοιού. Πολλοι μαζί είμαστε ικανοί να αντέξουμε αυτό που για έναν είναι ανυπόφορο. Όταν είμαι τυφλός από το μίσος η κοινωνία θα μου υποδείξει τα όρια του ορθώς πράττειν. Από τους πολλούς που παρατηρούν τον τυφλό από μίσος λίγοι θα ταυτιστούν και θα χάσουν την ομαλότητα του προμετωπιαίου. Από όσους χάσουν παιδί, σύντροφο, κλπ σε έγκλημα κανένας δεν θα διατηρήσει τον έλεγχο του μεταιχμακού του.
Συμφωνώ όμως με την Άφρο οι κοινωνίες κάπου πρέπει να χαράζουν τη γραμμή. Εγκλήματα εναντίον παιδιών και εγκύων γυναικών είναι εγκλήματα εναντίον της ίδιας της έννοιας της ζωής. Κάποτε θα πρέπει το δικαιϊκό μας σύστημα να λαμβάνει υπ' όψιν του και τι 'συμβολο-ποιεί' για μια κοινωνία το θύμα. Δεν ξέρω αν η ποινή πρέπει να είναι θάνατος αλλά συμφωνώ πως εδώ πρέπει να είναι ποινή, η βαρύτερη. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ίσως έχει μεγαλύτερη σημασία η 'αποκατάσταση', σωφρονισμός με στόχο τη στροφή προς την κοινωνία.
At Δεκεμβρίου 12, 2006 12:31 π.μ.,
andy dufresne said…
Δε βρίσκω τίποτε υποκριτικό ή σχιοφρενικό στο να θέλεις να σκοτώσεις το φονιά του παιδιού σου ή του δικού σου ανθρώπου ενώ από την άλλη είσαι εναντίον της θανατικής ποινής.
Aν αφαιρέσω το "να θέλεις" μήπως γίνεται πιο ξεκάθαρο;
Αν όχι υποκριτικό ή σχιζοφρενικό, τότε σίγουρα ανορθολογικό.
Άλλωστε, νομίζω ότι αυτό υπονοείς στην πρώτη παράγραφο και με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο.
Δεν μπορούμε να αφήνουμε να δικάζει το συναίσθημα.
Το δικαιικό μας σύστημα δεν μπορεί παρά να βασίζεται στον ορθό λόγο, αλλιώς γίναμε Άγρι(νια) Δύση.
Όσο αφορά στην δεύτερη παράγραφό σου, νομίζω ότι και σήμερα δεν αντιμετωπίζονται όλα τα εγκλήματα με τον ίδιο τρόπο.
Το πρόβλημα είναι λιγότερο θεσμικό και περισότερο αδυναμίας σωστής εφαρμογής λόγω διαφθοράς ή ανοργανωσιάς.
At Δεκεμβρίου 12, 2006 5:17 π.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Αντυ σόρρυ που σ αγαπάμε και απολαμβάνουμε τα post σου και το follow up, αν σε κουράζουμε μην νοιώθεις υποχρεωμένος ν απαντάς τόσο συχνά.
Νέος μπαμπάς είσαι έχεις και υποχρεώσεις. Αλλά η ευγένεια σου μας έχει σκλαβώσει.
Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια τους, τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και κυρίως εποικοδομητικά.
Πανάσχημη μην αρπάζεσαι, φίλοι και αδελφοί είμαστε όλοι εδώ μέσα (έως ότου μας ανακαλύψουν τα troll δηλαδή)
At Δεκεμβρίου 12, 2006 1:45 μ.μ.,
ioannisk said…
andy (και οι άλλοι :)) καλημέρα.
Τελικά το post έγινε forum για την εσχάτη των ποινών...
Σήμερα στην Καθημερινή έχει άρθρο του Μανδρεβέλη ενάντια στην θανατική καταδίκη: Η εσχάτη των ποινών.
@aphrodite
"(δλδ ο ioannisc με είπε περιθωριακιά τωρα?)" Σίγουρα δεν σε είπα κάτι μιας και δεν ήταν προσωπικό. Απλώς θέλησα να κάνω ένα διαχωρισμό για τον σκοπό της δικαιωσύνης: "H σύγχρονη κοινωνία αντιλαμβάνεται την ποινή ως διαδικασία σωφρονισμού ενός μέλους της και όχι ως τιμωρία για το έγκλημα..." που λέει και ο Μανδραβέλλης
At Δεκεμβρίου 12, 2006 2:09 μ.μ.,
Sarah said…
Αντυ νιωθω άκρως προσβεβλημενη.
Σου εδωσα μια συμβουλή και συ με γραφεις κανονικά.
Δεμ ξαναερχομαι επίσκεψη αν ειναι να με ταραζεις στο κερασμα.
ΥΓ Μηπως δεν σου αρεσει η τζαζ; Να την αλλάξω την συνταγή σε ροκ;
At Δεκεμβρίου 12, 2006 2:45 μ.μ.,
andy dufresne said…
Coltrane, Coleman, Davis αλλά και Keith Jarrett, Pat Metheny...
Σαν διάλειμμα ανάμεσα στους ηλεκτρικούς ποταμούς της κιθάρας...
At Δεκεμβρίου 12, 2006 2:53 μ.μ.,
andy dufresne said…
Για άλλη μια φορά ο Μανδραβέλης με εκφράζει πλήρως.
Είναι χαρακτηριστικό ότι προβάλλει τα τρία επιχειρήματα που αναφέραμε κι εμείς στην κουβέντα μας.
Και που 'σαι harry: ο Μανδραβέλης είναι το κόκκινο πανί των αριστεροσοσιαλιστοκομμουνιστοτέτοιων που σε ενοχλούν, θεωρείται νεοφιλελεύθερος (μεγάλη βρισιά αυτό στην Ελλάδα).
Α, ναι, να μην το ξεχάσω: στις 22 Δεκέμβρη θα γίνει μια κουβέντα την οποία θα συντονίσει ο Μανδραβέλης, ιδού η πρόσκληση:
H κίνηση πολιτών για το υπό ίδρυση κόμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας,
σας
προσκαλεί στην εκδήλωση:
Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ MILTON FRIEDMAN
που διοργανώνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/12/06, στην αίθουσα εκδηλώσεων της
ΕΣΗΕΑ
(Ακαδημίας 20, 1ος όροφος), στις 7μμ.
Κύριοι ομιλητές θα είναι οι κύριοι:
Τάσος Αβραντίνης
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Πάνος Ευαγγελόπουλος
Γεώργιος Μπήτρος
Θανάσης Παπανδρόπουλος
Κώστας Χρηστίδης
ενώ την παρουσίαση και την συζήτηση, που θα ακολουθήσει, θα συντονίσει
ο
δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης.
Δυστυχώς δεν θα είμαι στην Αθήνα εκείνη τη μέρα, όποιος πάει να γράψει ανταπόκριση.
At Δεκεμβρίου 12, 2006 3:19 μ.μ.,
Sarah said…
Με άφησες άφωνη, μάλλον μιλω με ειδικο.
Το Σαββατοκύριακο ξεκινω μεγαλο ταξιδι στο νοτο, θα καταλήξω Memphis, θα ακουσω απο κοντα τα νεοτερα ταλεντα.
Για τον Μιλτον Φριντμαν, χαιρομαι πολυ που θα γινει αυτη η συζήτηση. Σε μεγαλο βαθμο νομιζω χρωσταμε την ευημερια μας στις ιδέες του.
ΥΓ
Σου υπενθυμιζω... δεν χρειάζεται να απαντησεις.
Να με αγνοεις. Για να νιωθω άνετα.
At Δεκεμβρίου 12, 2006 7:37 μ.μ.,
blade runner said…
andy, hello my friend!
Η ιστορία σου ήταν συγκινητική... Χάρηκα που ο αλλοδαπός εργάτης σου επέστρεψε τις μηχανές, αλλά αυτό που ανέφερες, η χαρά με την οποία τραβούσε τις φωτογραφίες, μαχαίρι στην καρδιά...
Anyway, ελπίζω ο εργάτης να καταφέρει κάποια στιγμή να κρατήσει τη δική του μηχανή (όχι κλεμμένη, αλλά αγορασμένη ή έστω χαρισμένη) και να ξέρει και πως να τη χειριστεί...
Φιλιά, καλησπέρα
Υ.Γ. Χτες είδα τους e.s.t. στο Παλλάς.
Δύο σχόλια: Πρώτον, το Παλλάς είναι εντυπωσιακό, μετά την πρόσφατη ανακαίνιση.
Εχει και πολλές και ωραίες ταξιθέτριες (για το ανδρικό κοινό, χρήσιμο tip).
Δεύτερον, οι e.s.t. ήταν πολύ πολύ καλοί. Μια χαρά τα πάνε οι Σουηδοί στους αυτοσχεδιασμούς, βοηθάει και το κλίμα, με τις μεγάλες μέρες και τις μεγάλες νύχτες, της περισυλλογής.
Φιλιά!
At Δεκεμβρίου 13, 2006 12:17 π.μ.,
andy dufresne said…
Hello dear blade!
Oι e.s.t. δεν είναι πολύ αγαπημένοι μου, με κουράζουν τα μακρόσυρτα κομμάτια τους.
Οι Σκανδιναυοί έχουν όντως παράδοση στις δεινοσαυρικές συνθέσεις: Motorpsycho, Union Carbide Productions κλπ
Ή μελωδική pop ή λυσσασμένο punk ή χαοτική ψυχεδέλεια - απλά πράγματα.
Για το Παλλάς μου τα ΄παν κι άλλοι, όλοι λένε ότι έχει γίνει σούπερ.
Θ' αργήσω να το δω, μιας και η μπαμπίνα μας κρατάει μέσα.
Long time, no see, dear.
@harry,
πλάκα έχεις όταν τα παίρνεις.
Τα παίρνεις για τα καλά!
Οδοστρωτήρας.
Περί Πάσχου διαφωνώ.
ΟΚ δεν έχει το secret ingredient του ΝΔ (ούτε το λυρισμό του), αλλά τον αδικείς.
Μάλλον δεν τον διαβάζεις.
Δεξιός δεν είναι, κεντρώος είναι, αν μπορούμε να του βάλουμε ταμπέλα.
Άντε, κεντροδεξιός.
Αλλά μάλλον τον αδικούνε οι ταμπέλες.
Η σκέψη του είναι εξαιρετική, τα περισσότερα άρθρα του είναι to the point.
Δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΠΜ αλληλοεκτιμούνται ιδιαίτερα.
At Δεκεμβρίου 13, 2006 9:26 μ.μ.,
guerrero762 said…
Μπορεις επισης να δημοσιευσεις τις φωτο του τυπου στο site της χρυσης αυγης με τιτλο "Βοηθεια μας κλεβουν οι αλβανοι".
Ακομα και αλβανος να μην ειναι δεν εχει σημασια.
At Δεκεμβρίου 13, 2006 9:38 μ.μ.,
andy dufresne said…
@guerrero762,
λατρεύω το χιούμορ σου και τον κυνισμό σου.
Μου θυμίζεις τους πολυαγαπημένους μου Beavis & Butthead!
Welcome man!
At Δεκεμβρίου 13, 2006 9:40 μ.μ.,
guerrero762 said…
και που να με δεις αμα πιω πολλυ καφε....
At Δεκεμβρίου 15, 2006 7:21 μ.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Καινούργιο post;
At Δεκεμβρίου 15, 2006 9:52 μ.μ.,
Agobooks said…
Μετά τη ψηφοφορία (12/12/2006) από την πλειοψηφία στη Βουλή της Αλβανίας, η χώρα δεν έχει πλέον την Ακαδημία των Επιστημόνων! Αργά τη νύχτα, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης(;) «Για την Ακαδημία των Επιστημόνων» με 75 ψήφους υπέρ(!) 2 κατά και 3 παρών! Σύσσωμη η αντιπολίτευση, απείχε της διαδικασίας, διαμαρτυρόμενη για το πρωτοφανές αυτό γεγονός. Η επιστημονική, ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα, εκλιπαρούσανε, θεωρώντας την πράξη αυτή ως έγκλημα κατά της επιστήμης, η κυβέρνηση ωστόσο επέμενε και κατάφερε τελικά, να κλειδώσει τις πόρτες τον Ερευνητικών Ινστιτούτων που ήταν υπό την Ακαδημία!
Οι βουλευτές του PBDNJ(Κόμμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) Spiro Peçi και Leonard Solis ήταν αυτοί που ψήφισαν κατά του νομοσχεδίου και οι Leonard Demi(PD), Ymer Tola(PDK, Niko Nerenxi(PAA) δήλωσαν παρών!
Παρακαλώ πολύ, αν το γεγονός αυτό σε αγγίζει κι εσένα, είτε κάνε μια αναφορά είτε ανέβασε την είδηση στο δικό σου μπλογκ! Έτσι, η φωνή της διαμαρτυρίας, θα δυναμώσει και θα κάνει τους παχύδερμους και αυταρχικούς κυβερνώντες στην Αλβανία, να σκεφτούνε καλά, πριν οριστικοποιήσουν την ειδεχθή τους πράξη!
Φιλικά Ν.Ago
At Δεκεμβρίου 18, 2006 12:49 π.μ.,
ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said…
Βρε Αντυ,
καινουργιο θέμα περιμένουμε όλοι, άντε πια!
At Δεκεμβρίου 19, 2006 12:54 π.μ.,
andy dufresne said…
n.ago & reactor,
τα διάβασα τα χάλια, τι να πω, μεγάλη πίκρα.
Η συμπαράσταση δεδομένη, φοβάμαι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα.
αντώνη,
είμαι... αλλού, αυτές τις μέρες.
Ετοιμαζόμαστε και για ταξίδι, στους άλλους παπούδες της μπαμπίνας, οπότε δύσκολο το βλέπω το ποστάκι.
Αν καταφέρω να έχω σύνδεση στην Ιταλία, θα γράψω από κει.
At Δεκεμβρίου 20, 2006 1:17 π.μ.,
Filomila said…
Φαντάζομαι πρώτη, εκτός συνόρων, εξόρμηση για το μπαμπινάκι, ε??? :)
Να ευχηθούμε, λοιπόν, καλό ταξίδι και αέρα στα πανιά σας (ή στα φτερά σας καλύτερα..)!!
Αααααχχχ, από τώρα τη βλέπω...με ύφος μοιραίο, αέρα, τσαχπινιά, προφορά ιταλική ακαταμάχητη, άπταιστος χειρισμός ελληνικής, κινητή εγκυκλοπαίδεια μουσικών γνώσεων και βιωμάτων, να είναι ανάμεσα σε Ελλάδα κι Ιταλία και να μην προλαβαίνει να κοιτάξει ποιο ανυποψίαστο αρσενικό προστέθηκε, την τελευταία ώρα, στα θύματα-θαυμαστές της....Πρέπει να προετοιμάσω τον βαφτισιμιό από τώρα.. :))
At Δεκεμβρίου 20, 2006 11:13 π.μ.,
Ανώνυμος said…
απίθανη ιστορία!
τυχερό το μωρό!
καλές γιορτές
At Δεκεμβρίου 20, 2006 11:36 μ.μ.,
andy dufresne said…
@filomila,
1η εκτός Αθήνας, Ελλάδας
1η σε αεροπλάνο
1α Χριστούγεννα & Πρωτοχρονιά
1η γνωριμία με την προγιαγιά της, τη nona Sidonia,
1η διανυκτέρευση εκτός σπιτιού,
1η, 1η, 1η...
Μην της λες πολλά, θα το καβαλήσει το καλάμι και θα τρέχουμε.
Το βαφτισιμιό σου μακριά... Σε λίγο αρχίζει το παιχνίδι του γιατρού, ε;
@alexandra,
ευχαριστούμε για τις ευχές.
Καλές γιορτές και σε σένα και τους αγαπημένους σου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home