Το τρένο της μικρής φυγής
To κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στο doncat, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε, στο post με τίτλο "Κοινόβιο".
Κανείς δεν ξέρει που πάει.
Ούτε ο οδηγός!
Έχει πινακίδα στη μετώπη, αλλά το μέρος αυτό δεν το γνωρίζει κανείς.
Πριν λίγες μέρες ο οδηγός άλλαξε πινακίδα.
Τα πήρε στο κρανίο, σταμάτησε σ’ ένα σταθμό και την άλλαξε.
Ούτε την καινούρια τη γνωρίζει κανείς.
Ούτε ο οδηγός!
Δεν άλλαξε μόνο πινακίδα. 
Άλλαξε και τα χρώματα του τρένου.
Τα χρώματα της Αγοράς αντικαταστάθηκαν από χρώματα της ψυχής.
Περνάει απ’ όμορφα μέρη το τρένο αυτό.
Από κάμπους και λαγκάδια, από κορφές και διάσελα, από θάλασσες, από μουσεία, από δίκτυα, από συναυλίες, από βιβλιοπαρουσιάσεις, από τις Γιάντες, από αναμνήσεις, από χίλια δυο.
Περνάει κι από τούνελ σκοτεινά, τόσο σκοτεινά που ώρες, ώρες σου ’ρχεται να σαλτάρεις…
Κανένας δεν γνωρίζει κάθε πότε κάνει στάση αυτό το τρένο.
Ούτε ο οδηγός!
Άλλες φορές μια φορά την ημέρα,
άλλες κάθε δυο.
Άλλοι ανεβαίνουν,
άλλοι κατεβαίνουν
κι άλλοι συνεχίζουν.
Άλλος μπαίνει μια φορά και δεν ξαναμπαίνει.
Άλλος μπαίνει, στρογγυλοκάθεται για μια βδομάδα, κατεβαίνει, ξανανεβαίνει, ξανακατεβαίνει.
Άλλος μπαίνει μια φορά τη μέρα.
Άλλος μια φορά την εβδομάδα
κι άλλος μια φορά το μήνα.
Άλλοι σκέφτονται να μπούνε, όλο το λένε, το λένε και ακόμα δεν μπήκαν.
Άλλος μπαίνει για να βρει ζεστή παρέα.
Άλλος για να παίξει.
Άλλος για να μάθει
κι άλλος για να μαθευτεί.
Άλλος για να βρίσει
κι άλλος για να βριστεί.
Άλλος για να γλύψει
κι άλλος για να γλυφτεί.
Άλλος για να γδύσει
κι άλλος για να γδυθεί.
Άλλος για να επουλώσει
κι άλλος για να επουλωθεί.
Άλλος για να προβληματίσει
κι άλλος για να προβληματιστεί.
Άλλος για να πείσει
κι άλλος για να πειστεί.
Άλλος γιατί κανένας δεν τον περιμένει πουθενά...
Ποιος ξέρει που θα σταματήσει αυτό το τρένο;
Κανείς.
Ούτε ο οδηγός!
Θα συνεχίζει και χωρίς αυτόν μια μέρα;
posted by andy dufresne @ 12:39 π.μ.
23 Comments:
At Μαΐου 28, 2006 2:45 π.μ.,
George Sou said…
Φυγή ναι...
Μα είναι το ταξίδι ή ο προορισμός ;
Αν καταλαβαίνω καλά το ταξίδι...
At Μαΐου 28, 2006 4:48 π.μ.,
Prosperos said…
Στο τέλος του ταξιδιού είδαμε στις φωτογραφίες ό,τι δεν μπορέσαμε να δούμε στη διάρκειά του...
At Μαΐου 28, 2006 12:13 μ.μ.,
Mantalena Parianos said…
Ιn the shuffling madness of a locomotive breath...
(...)
He has seen his children jump to stations one by one /
his woman and his best friend in bed and having fun...
(...)
He took Giddeon's Bible, opened at page one,
he read: God has stole the handle, and the train won't stop going,
NO WAY to slow down...
Αυτό μου θύμισε το post σου
To θυμάσαι, Andy;
At Μαΐου 28, 2006 4:08 μ.μ.,
mariospi said…
Andy, ξέρεις καμμιά καλή καβάντζα στην σκευοφόρο;
At Μαΐου 28, 2006 9:16 μ.μ.,
paragrafos said…
Αγαπημένε φίλε Αντυ,
μεταφέρω εδώ ένα σχόλιο που έκανα στο πρώτο ποστ το νέας εκκίνησης του ΝικόΔημη:
paragrafos said...
Είδατε ότι η μηχανή αντέχει και κάθε μέρα τη βάζατε να τραβάει κι από ένα καλοφτιαγμένο βαγόνι. Το βλέπαμε κι ορμούσαμε να επιβιβαστουμε, διαγκωνιζόμενοι συχνα, για να χαρούμε ένα ταξίδι μαζί σας. Την άλλη μέρα άλλο ένα βαγόνι για άλλη διαδρομή. Σε πέντε μήνες 128 προορισμοί με χιλιάδες κόσμο ν΄ ανεβοκατεβαίνει και καμπόσους απο εμάς να συμμετέχουμε στην ξενάγηση κάποτε να το το παίζουμε τιμονιέρηδες σε ξένο... αχυρώνα: "Από δω, καλύτερα", -"βρε, ξέρω τη δουλειά μου", "όχι, από εκεί". ΄Τα δωρεάν διανοητικά ταξίδια που μας χαρίσατε ήτανε γεμάτα ευχάριστες εκπληξεις μ΄ελάχιστα μπουρίνια και κακοτοπιές.
Τώρα σας φαντάζομαι στον όμορφο κήπο σας και βλέπω στη μισάνοιχτη πορτούλα του μια διακριτική ταμπελίτσα: όλοι είστε ευπρόσδεκτοι αρκεί να πληρώσετε ένα κάποιο εισιτήριο! "Εισιτήριο; Μα τι εισιτήριο είναι αυτό;" Να, θα υποσχεστε τουλάχιστον λίγη καλή πίστη, ευγένεια κι ελάχιστη αγάπη, βρε αδελφέ...
Εσείς, αγαπημένε μου Νικόδημε ας βγαίνετε όταν θέλετε ας πούμε για λίγο περπατημα, για ξεκούραση στις πολυθρόνες κάτω από τον ίσκιο, με τα γατάκι σας από δίπλα σας ή για να διαβάσετε κανένα βιβλίο, να γράψετε κάτι, ή να χαζέψετε στον ήλιο, ακόμα και για να περιποιηθείτε τα λουλούδια και την πρασιναδα.
Κι οταν εμείς θα βλέπουμε ότι έχετε όρεξη για κουβεντουλα, δεν θα σας χαλάμε το χατήρι!!!
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Sunday, May 21, 2006 1:43:12 PM
------------------------------
Όπως είδες πιο πάνω μίλησα για αντίτιμο. Ευσεβής πόθος!
Έρχομαι τώρα στο πανέμορφο σχόλιό σου το οποίο ουσιαστικά οραματίζεται την παρέα του μέλλοντος (ίσως και την κοινωνία).
Πιστεύω ότι το "μέσον" δεν διαθέτει αποτελεσματικούς περιορισμούς. Θέλω να πω, αρκετές καλές ψυχές έφυγαν από το τρένο γιατί μαζί τους είχα επιβιβαστεί και κάποια ζόμπι.
Όσο το "μέσον" καθαυτό, πάσχει αφού αδυνατεί να ψεκάσει τις κατσαρίδες. ΈΤσι πάντα ο καλός ο κόσμος θα ΦΕΥΓΕΙ με την πρώτη ευκαιρία. Οπότε θα μας προκύψει ένα άλλο τρένο και μιας άλλης μεγάλης "φυγής". Δίχως ασφαλιστικές δικλείδες δεν υπάρχουν οράματα.
Με αγάπη
η φίλη σου
Παράγραφος
At Μαΐου 29, 2006 12:21 π.μ.,
Aphrodite said…
Δεν έχω καθόλου καλή σχέση με πράγματα ρευστά, όπως "χύμα" ταξίδι με τραίνο "φευγάτο".
Πολύ φοβάμαι ότι χρειάζομαι το πρόγραμμα αναχωρήσεων/αφίξεων, τους σταθμούς, το δρομολόγιο, αλλιώς φοβάμαι πολύ. Τι φοβάμαι? Παραλύω από τρόμο πού πάω και τι θα βρω... Μπρρρρ!
Το μόνο που με σώζει είναι η παρέα, ένα χέρι που θα με ανεβάσει, κι ένα ζευγάρι μάτια (ακόμη και πίσω από ροζ, αισιόδοξα γυαλιά) που θα μου πει γελαστά "Welcome aboard"!
Και μετά τα ξεχνάω όλα, ακόμη και τον οδηγό ο οποίος είναι highly intoxicated από μας, τους επιβάτες του, κι έχει... κβαντική σχέση με το οδηγείν τραίνο!
Καλό μας ταξίδι αντυ!
(Σε καλό να μας βγει Παναγιά μου!)
(φτ-φτ-φτ τον κόρφο μας!)
ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!
At Μαΐου 29, 2006 2:05 π.μ.,
P. said…
Τα τραίνα που φύγαν
κι αγάπες, μας πήρανε
At Μαΐου 29, 2006 4:01 π.μ.,
andy dufresne said…
To τεμπέλικο blog απολογείται για την εξαφάνιση και απαντά μαζικά:
@g help me,
"Όλα είναι δρόμος"...
@prosperos said,
πες τα χρυσόστομε...
@mantalena parianos,
δεν το θυμάμαι, βόηθα λίγο.
@marios-p,
όλοι οι καλοί χωράνε, θα σε φροντίσω...
@paragrafos,
σου έκλεψα την ιδέα!!!
Δεν το θυμόμουνα το κείμενό σου όταν έγραφα, αλλά προφανώς είχε αποτυπωθεί στο σκληρό μου δίσκο!
Οπότε δεν μπορώ παρά να σου το αφιερώσω!!
Αλήθεια, πόσο μεγάλη κουβέντα είναι αυτό που είπες: "λίγη καλή πίστη, ευγένεια κι ελάχιστη αγάπη, βρε αδελφέ...".
Πόσο απλό, πόσο κοινότυπο, μα πόσο δύσκολο.
Μου φαίνεται απίστευτο ότι το 2006 δεν είναι δεδομένο...
@aphrodite,
κράτα τα κεντήματά σου για το βιβλίο σου, μην τα χαραμίζεις εδώ μέσα...
Δεν ξέρω αν παρατήρησες τα ροζ, αισιόδοξα γυαλιά μου:
"Welcome aboooooard"!
Καλό μας ταξίδι aphrodite!
@Holden,
Kράτησέ το για αργότερα, ακόμα είμαστε στην αρχή...
At Μαΐου 29, 2006 12:39 μ.μ.,
scalidi said…
Πολύ εύστοχο το ποστ, Andy. Μου άρεσε ιδιαίτερα και η πρώτο φωτό με τον ορίζοντα τον καταιγιστικό
At Μαΐου 29, 2006 4:09 μ.μ.,
Mantalena Parianos said…
ANDY>>
Jethro Tull - Locomotive Breath
;)
At Μαΐου 31, 2006 12:57 π.μ.,
mickey said…
Άλλος για Χίο τράβηξε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι αυτό είναι απ' τα καλύτερα
σχόλια που 'χουν γίνει!
Σοβαρά το λέω! Εξαιρετικό! Καλά έκανες και το έβαλες post ;)
At Μαΐου 31, 2006 2:15 π.μ.,
andy dufresne said…
@scalidi,
να κεράσω καφέ;
@Mantalena Parianos,
μ' έπιασες αδιάβαστο.
Καλά που μου τους θύμισες, πάω στα βινύλια.
@mickey,
τα καλά λόγια από δύσκολους κριτές έχουν ειδικό βάρος.
Σ' ευχαριστώ πολύ.
At Μαΐου 31, 2006 4:05 μ.μ.,
scalidi said…
Αχ, και φιλόξενος, αγαπητέ Andy. βεβαίως να κεράσετε καφέ. θα τον απολαύσω ελπίζω με επόμενο ενδιαφέρον ποστ σας...
At Ιουνίου 01, 2006 10:34 π.μ.,
maika said…
καλημέρα!
Πέρα απο το ταξιδιάρικο τρένο σου μου αρέσουν πολύ κι εκείνοι που τρέχουν με τ΄ άλογά τους,δίπλα του!!
Συναγωνίζονται μαζί του,το καμαρώνουν,του στήνουν ενέδρα για να το ληστέψουν,μαζεύουν κι αυτούς που πηδούν έξω απο το τρένο,πριν τη στάση...
(καλά έχω δει και μερικές καουμπόϋκες ταινίες και έχω επηρεαστεί...)
φιλικά
At Ιουνίου 01, 2006 2:05 μ.μ.,
blade runner said…
ταξίδια να'ναι κι ό,τι να'ναι.
Κι ας φοβόμαστε να τα κάνουμε μερικές φορές.
Εξαιρετικό κείμενο όντως, Αντι Ντυφρέιν. Τα σέβη μου.
At Ιουνίου 01, 2006 8:19 μ.μ.,
aspasia by Laura Zei said…
Spero la mia reazione a questa poesia sia stata gia'abbastanza esplicita...
At Ιουνίου 02, 2006 12:29 π.μ.,
Artanis said…
Αγαπητέ, Andy, σου έστειλα ένα e-mail. Το έλαβες;
At Ιουνίου 04, 2006 1:28 μ.μ.,
Stavros Katsaris said…
Όμορφο κείμενο.
Από τότε που ο Δήμου έκανε blog, κατάλαβα πως δεν είμαι ο μόνος που τον διαβάζω.
Το είχα μια αγωνία.
Κάποτε με ρώτησε μια κυρία (καθηγήτρια πανεπιστημίου) καλά αγόρι μου Δήμου διαβάζεις?
Μου το είπε με τέτοιο τρόπο που από εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως κάτι είχα. Κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ευτυχώς δεν είναι έτσι.
Να είσαι καλά.
Καιρό ήθελα να γράψω εδω. Πάντα το αμελούσα.
Να 'μαι.
Καλημέρα!
At Ιουνίου 04, 2006 8:18 μ.μ.,
andy dufresne said…
@maika,
ναι, μ'αρέσει κι εμένα αυτή η εικόνα western.
Τη θυμάμαι κι εγώ κάθε φορά που πετυχαίνω τον προαστικό στην Αττική Οδό και κάνουμε κόντρες.
@blade runner,
σ' ευχαριστώ πολύ.
Να δούμε τώρα τι θ'απογίνουμε χωρίς βαρβάρους...
@aspasia,
Benvenuta, spero che tu continui a frequentare la mia casa.
Le tue reazioni sono sempre accolte con piacere.
@Stavros Katsaris,
Σ' ευχαριστώ.
Όχι, δεν είσαι μόνος, είμαστε πολλοί.
Δεν το γνωρίζαμε, βρεθήκαμε για λίγο και τώρα μάλλον θα ξαναχαθούμε.
At Ιουνίου 04, 2006 11:19 μ.μ.,
Nikos Dimou said…
andy dufresne said...
"Όχι, δεν είσαι μόνος, είμαστε πολλοί.
Δεν το γνωρίζαμε, βρεθήκαμε για λίγο και τώρα μάλλον θα ξαναχαθούμε".
Ελπίζω πως δεν θα ξαναχαθούμε... η εμπειρία του κοινόβιου μας έχει σφραγίσει όλους...
At Ιουνίου 05, 2006 12:41 π.μ.,
Aphrodite said…
Η σφραγίδα - πόση πολλή δουλειά κρύβει από πίσω της...
Δεν είναι για λιπόψυχους!
Γάτε κι εμείς στο "δεν θα ξαναχαθούμε" ποντάρουμε...
Ποιό τραίνο της μικρής φυγής μωρέ άντυ, εδώ έχει γίνει... Το Πέρασμα της Κασσάνδρας!!!
At Ιουνίου 05, 2006 11:26 μ.μ.,
mickey said…
Αφροδίτη,
Άπαιχτο "το Πέρασμα της Κασσάνδρας". Να 'σαι καλά!
At Ιουνίου 06, 2006 12:36 μ.μ.,
Stavros Katsaris said…
Σίγουρα μας έχει σφραγίσει.
Ελπίζω να μη χαθούμε.
Είναι απίστευτο αυτό που συνέβη εδώ.
Και διέψευσε αυτούς που κατηγορούν το διαδίκτυο για μέσο απομόνωσης.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home