Περί γλυπτικής

Παίρνεις έναν όγκο μαρμάρου 5-10 κυβικά μέτρα (!!!)

Μιλάμε ήδη για τεράστιο θέμα (που το βρίσκεις, πόσο κάνει, πως το μεταφέρεις).

Και μιλάω για 2.500 ή για 500 χρόνια πριν...


Άντε και το βρήκες και το πλήρωσες και το μετέφερες.

Σκέφτεσαι το concept.
Άντρας, γυναίκα ή σύνθεση;
Στάση, έκφραση, μήνυμα.

Άντε και τα βρήκες.
Έχετε σκεφθεί ποτέ ποια είναι η ουσιαστική δουλειά του γλύπτη;

Χτίζει γκρεμίζοντας!
Απ’ έξω προς τα μέσα.
Σκαλίζει, σκαλίζει κι ό,τι περισσέψει είναι το έργο!
Μια λάθος σφυριά στο καλέμι και τέλος, δεν διορθώνεται!
Για πέταμα κι άντε πάλι απ' την αρχή!


Έχετε παρατηρήσει ότι αν ζωγραφίσετε ανθρώπινο σώμα χάνει σίγουρα (α) σε αναλογίες και (β) σε χάρη;
(εξαιρούνται οι επαγγελματίες)

Το να βρεις και να μάθεις τις αναλογίες στη ζωγραφική (2 διαστάσεις) είναι ήδη ένα μικρό βουνό - σκεφθείτε στη γλυπτική (3 διαστάσεις)!


Άντε βρήκες και τις αναλογίες.
Και πως το κάνεις να μην είναι ατσούμπαλο σα μαριονέτα; να μην έχει καρτουνίστικη κίνηση; να έχει ανθρώπινη χάρη;

Οι π.Χ. γλύπτες ακολούθησαν τα μάτια τους, αντέγραφαν το μοντέλο που έστηναν μπροστά τους.
Οι γλύπτες της Αναγέννησης πήγαν ένα βήμα παραπέρα:

Εφηύραν την ανατομία!

Αγόραζαν (λαδώνοντας τους φύλακες) απ' τα νεκροτομεία πτώματα, τα άνοιγαν και τα μελετούσαν.


Άντε και του 'δωσες και χάρη.
Ένα βήμα ακόμα και τέλος.

Μέχρι το πρώτο βήμα φτάνουν πολλοί.
Μέχρι το προτελευταίο αρκετοί.
Το τελευταίο βήμα ξεχωρίζει τους καλλιτέχνες απ' τους κλασικούς.
Όσοι το πέρασαν μετρώνται στα δάχτυλα δύο χεριών.

Eίναι η ώρα που σταματά η διδασκαλία.
Είναι η ώρα της μαγείας, του μυστηρίου, του επέκεινα.

Πως κάνεις ένα κομμάτι μάρμαρο να έχει πνοή; να μιλάει; να κυλάει αίμα απ' τις φλέβες του; να προκαλεί δέος πεντακόσια χρόνια μετά;


Δεν ξέρω.

Αν ξέρει κανείς, να μου πει.


Κατά σειρά εμφάνισης: το πρόσωπο τoυ David, λεπτομέρεια από την Pieta - και τα δύο έργα του Michelangelo